Qovalamaq – bir şeyi və ya canlı bir varlığı ardınca düşmək, onu tutmaq və ya uzaqlaşdırmaq məqsədi ilə təqib etmək deməkdir. Bu, həm fiziki, həm də məcazi mənada istifadə oluna bilər. Fiziki mənada, məsələn, it dovşanı qovur, ovçu heyvanı qovur, ya da suyun axını daşları qovlayır.
Lüğətdəki sadə “qovmaq” izahı qovalamağın əsas mahiyyətini əks etdirir, ancaq onun ardınca gələn hərəkətin məqsəd yönümlülüyünü tam əks etdirmir. Qovalamaq, sadəcə bir şeyin arxasınca getməkdən fərqli olaraq, hədəfə çatmaq, onu ələ keçirmək, uzaqlaşdırmaq və ya onu müəyyən bir yerə yönləndirmək niyyətini özündə daşıyır. Misal üçün, çayın daşları qovlaması onların axınla birlikdə hərəkət etməsini, sələnin isə göy çəmənlikləri və ovaları qovlaması bu ərazilərin su tökününtüsü nəticəsində dağılmasını və dönüşümünü göstərir. Bu hərəkətlər passiv deyil, bir təsirin nəticəsidir.
Rəsul Rzanın misalında isə, tazıların dovşanları qovlaması müəyyən bir ovçuluq hərəkətini, nökərlərin at çapması isə bir növ təqib və ya xəbərdarlıq əməliyyatını bildirir. Bu nümunələr qovalamağın fərqli kontekstlərdə necə istifadə edildiyini və hərəkətin arxasındakı məqsədin dəyişkənliyini göstərir. Beləliklə, qovalamaq sadə bir hərəkət deyil, həm də müəyyən bir niyyət, məqsəd və nəticəni əhatə edən bir prosesdir.
Qısaca desək, qovalamaq sadəcə ardınca düşmək deyil, məqsədli bir təqib və ya izləmə hərəkətidir ki, bu hərəkət həm təbii hadisələrdə, həm də insan fəaliyyətində müşahidə oluna bilər.