Qoyma sözü "qoymaq" feilindən törəmiş isimdir və əsasən iki əsas mənada işlənir.
Birinci mənada, "qoyma" əşyanın, predmetin və ya hadisənin yerləşdirilməsi, düzülməsi, qurulması, əlavə olunması və ya yaratılmasını bildirir. Məsələn, "sənədləri qoyma yerinə qoyun", "burada gözəl bir qoyma bağ var" kimi ifadələrdə olduğu kimi. Bu mənada "qoyma" sözü, hərəkətin nəticəsini, yəni qoyulmuş vəziyyəti ifadə edir. Burada "qoyma" sözü daha çox passiv bir əməliyyatı təsvir edir; hərəkətin özü deyil, onun nəticəsi ön plandadır.
İkinci mənada isə "qoyma" sifət kimi işlənir və əslində mövcud olmayıb, sonradan əlavə edilmiş, süni, saxta mənasını verir. "Qoyma diş", "qoyma dırnaq", "qoyma gözlük" kimi ifadələr bunu aydın şəkildə göstərir. Bu mənada "qoyma" sözü orijinal olmağın əksinə olan, əlavə edilmiş, təbii olmayan bir şeyi ifadə edir. Misal olaraq verilən "Qoyma xaldan xal olmaz" atalar sözü də bu mənanı möhkəmləndirir. Bu, süni, qeyri-təbii bir şeyin əsl, orijinal bir şeyin yerini tuta bilməyəcəyini vurğulayır. Sözün bu mənasında "süni", "saxta", "əl əməyi ilə edilmiş", "əlavə edilmiş" kimi sözlərlə sinonim kimi işlədilə bilər.
Beləliklə, "qoyma" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişir. Həm isim, həm də sifət kimi işlənən bu söz, həm bir əməlin nəticəsini, həm də süni, qeyri-təbii bir şeyin keyfiyyətini ifadə edə bilir.