Qoyunçuluq (is. k.t.) – qoyunların yetişdirilməsi və saxlanılması ilə məşğul olan kənd təsərrüfatı sahəsi. Bu sahə yalnız heyvanların bəslənməsi və sağlamlığının qorunması ilə məhdudlaşmır; həmçinin cins seçimi, yetişdirmə metodları, yemlənmənin optimallaşdırılması, xəstəliklərin profilaktikası və müalicəsi, yun qırxımı, ət və süd məhsullarının emalı kimi çoxşaxəli prosesləri əhatə edir.
Qoyunçuluq müxtəlif iqlim zonalarında və coğrafi şəraitdə, həm düzənliklərdə, həm də dağlıq ərazilərdə həyata keçirilə bilər. Fərqli iqlim və coğrafi şərtlərə uyğunlaşdırılmış müxtəlif qoyun cinsləri mövcuddur. Bəzi cinslər ət məhsulu üçün, bəziləri yun məhsulu üçün, bəziləri isə hər ikisi üçün yetişdirilir. Qoyunçuluq təsərrüfatlarının ölçüləri və fəaliyyət istiqamətləri də olduqca müxtəlifdir – kiçik ailə təsərrüfatlarından tutmuş irimiqyaslı sənaye müəssisələrinə qədər.
Tarix boyu qoyunçuluq insan həyatında mühüm rol oynamışdır. Qoyun ət, süd, yun, dəri kimi qiymətli məhsullar verir. Yun toxuculuq sənayesinin əsas xammal mənbələrindən biridir, qoyun əti isə əsas qida mənbələrindən biri kimi qalır. Qoyun südü isə pendir, qatıq kimi süd məhsullarının istehsalında istifadə olunur. Qoyunçuluq eyni zamanda ətraf mühitin mühafizəsində də rol oynayır: bəzi qoyun cinsləri otlaq sahələrinin idarə olunmasında və biomüxtəlifliyin qorunmasında mühüm əhəmiyyət kəsb edir.
Müasir qoyunçuluq intensiv texnologiyaların tətbiqi, genetik inkişaf, yemləmənin optimallaşdırılması və heyvanların sağlamlığının qorunması sahəsindəki elmi nailiyyətlərin tətbiqi ilə xarakterizə olunur. “Qoyunçuluq sovxozu”, “qoyunçuluq təsərrüfatı”, “kolxozun qoyunçuluq ferması” kimi ifadələr keçmiş Sovet dövrünün kənd təsərrüfatı strukturunu əks etdirir və bu gün daha az istifadə olunur, əvəzinə “qoyunçuluq kompleksi”, “qoyunçuluq təsərrüfatı”, “ferma” kimi terminlər daha çox istifadə olunur.