Qönçə (fars. قونچه) – açılmamış çiçək, xüsusilə də gülün açılmamış tumurcuğu. Bu incə və ətirli bənzərsizliyin, təbiətin özünün yaradıcılıq əsərinin kiçik bir nümunəsidir. Hələ tam açılmamış, gizli bir gözəllik daşıyan qönçə, ümidin, gələcəyin və həyatın təzəliyinin simvoludur.
Qönçənin mənası sadəcə “açılmamış çiçək”dən daha çoxdur. O, potensialın, gizli gözəlliyin və qaçılmaz inkişafın təcəssümüdür. Bir qönçədə, hələ açılmamış çiçəyin bütün gözəlliyi, rəngarəngliyi və ətri gizlənir, sanki kiçik bir sirr ehtiva edir. Onu müşahidə etmək, bu gizli gözəlliyin tədricən ortaya çıxmasını gözləmək, özündə bir həyacan və səbir hissi oyadır.
Fars dilindən götürülmüş bu söz, şərq poeziyasında və ədəbiyyatında tez-tez istifadə olunur və həm də gənclik, təravət və məhəbbətin simvolu kimi qəbul edilir. Şairlər qönçənin incəliyini, zərifliyini və gizli gözəllik daşıyan xüsusiyyətini sözlərin vasitəsilə ifadə etməyə çalışırlar. Qönçənin təsvirinin mənasını dərinləşdirən məcazi mənaları da vardır: məsələn, hələ inkişaf etməkdə olan bir ideya, ya da tam açıqlanmamış bir potensial.
Beləliklə, qönçə sadəcə bir botanik termin deyil, həm də incəsənət, ədəbiyyat və mədəniyyətin əbədi mövzularından birini təmsil edən çoxşaxəli bir simvoldur. O, həyatın özünün gözəl və sirli təkamülünün bir əksidir.