Qrafika [yun.] – Sözün etimologiyası qədim yunan dilindən gəlir və "yazı", "çizgi" mənalarını ifadə edən kökdən törəmədir. Müasir istifadədə isə qrafika, əsasən, vizual sənətin bir növü olaraq, əşya və ya hadisələrin boyasız, rəngsiz, yalnız xətlər, nöqtələr, cizgilər, tonlar və ya fakturalar vasitəsilə təsvir edilmə üsulunu bildirir. Bu üsul vasitəsilə həm real həyatın obyektləri, həm də xəyali obrazlar, mücərrəd formalar və ya simvollar təsvir oluna bilər.
Qrafika müxtəlif texnikaları əhatə edir. Bunlara misal olaraq, qələm, karandaş, kömür, tuş, flomasterlə çəkilən rəsmlər, qravür, litoqrafiya, linokəsmə, ekslibris və s. daxildir. Hər bir texnikanın özünəməxsus xüsusiyyətləri və ifadə imkanları vardır. Məsələn, qələm və karandaş incə detalları əks etdirməyə imkan verən dəqiq xətlərin yaradılmasına imkan verir, tuş isə qara və ağın kontrastı ilə güclü emosional təsir yaradır. Qravür və linokəsmə isə özünün unikal toxuması və naxışları ilə seçilir.
Qrafikanın sənət tarixində böyük əhəmiyyəti var. Qədim dövrlərdən başlayaraq, mağara rəsmlərindən tutmuş müasir kompyuter qrafikalarına qədər, qrafika hər zaman insan düşüncəsini, hisslərini və dünyagörüşünü əks etdirmək üçün güclü bir vasitə olub. Qrafik əsərlər həm sənət əsəri, həm də informasiya ötürmə vasitəsi kimi istifadə olunur. Mətndə adı çəkilən Füzuli kimi şairlərin portretlərinin qrafik üsulla təsviri onların obrazını daha aydın və ifadəli şəkildə göstərir.
Qısacası, qrafika rənglərdən imtina etməklə, xətlərin və formaların özünün ifadə gücünü önə çəkir və sənətin ən təmiz və dəqiq ifadə formalarından birini təmsil edir. Müasir dövrdə isə, rəqəmsal texnologiyaların inkişafı ilə yanaşı, qrafika yeni-yeni imkanlar qazanır və dünyamızı təsvir etməyin daha çox üsulunu təqdim edir.