Qranit – çox bərk və davamlı, intruziv magmatik süxur növüdür. Yüksək təzyiq və temperatur şəraitində yerin dərinliklərində əmələ gəlir və sonradan tektonik hərəkətlər nəticəsində yer səthinə çıxır. Onun möhkəmliyi və davamlılığı min illər boyu təbiət hadisələrinə, eroziyaya və aşınmaya qarşı müqavimət göstərməsinə imkan verir. Bu səbəbdən də qranit tarix boyu inşaatda, heykəltəraşlıqda və digər sənət növlərində geniş istifadə olunmuşdur.
Qranitin əsas mineralları feldspaz (adətən, ortoklaz və ya plajiyoklaz), kvarts və mika (biotit və ya muskovit) dir. Bu mineralların nisbəti və növü qranitin rəngini və toxumasını müəyyən edir. Rəngi açıq-bozdan qırmızıya və hətta qara rəngə qədər dəyişə bilər. Toxuması isə ümumiyyətlə, iri və ya orta dənəli olur, lakin bəzi hallarda xırda dənəli qranitlərə də rast gəlinir.
Qranitin möhkəmliyi və davamlılığı onu nəinki inşaatda (məsələn, binaların tikintisində, yol döşəmələrində, körpülərdə), həmçinin abidə və heykəllərin yaradılmasında əvəzsiz edir. Tarixi abidələrin və məşhur binaların çoxunun qranitdən inşa edilməsi bunun bariz nümunəsidir. Misal üçün, qədim Misir piramidalarının bəzi hissələri və ya dünyanın müxtəlif yerlərindəki məşhur heykəllər qranitdən hazırlanmışdır. Həmçinin, qranit, öz gözəl görünüşü sayəsində mətbəx və hamam masalarının hazırlanmasında geniş istifadə olunur.
Nəhayət, şeirdəki “qranitin nə bərkdir” ifadəsi qranitin möhkəmliyini və davamlılığını vurğulayır və onu digər materiallarla müqayisə edərək bu xüsusiyyətinin önəmini qabardır. Şeirdəki təsvir göstərir ki, qranitin möhkəmliyi hətta tankların gücündən də üstündür, bu da onun təbii möhkəmliyinin nə qədər yüksək olduğunu göstərir.