Qumro sözü Azərbaycan dilində əsasən girdə zəng və ya zınqırov mənasında işlənir. Bu, sadəcə səs çıxaran bir əşya deyil, həm də müəyyən bir mədəni və tarixi kontekstdə özünəməxsus bir simvolizmə malikdir. Köhnə dövrlərdə, xüsusilə kənd yerlərində, qumrolar əsasən heyvanları çağırmaq, xəbər vermək və ya bayram mərasimlərində istifadə olunurdu.
Lüğətlərdəki qısa izah, qumronun yalnız səs çıxarma funksiyasını vurğulayır. Lakin, misalda verilən "qızılquşun qumro səsi" ifadəsi, qumronun sadəcə bir zəngdən daha çox olduğunu göstərir. Bu, təbiətin özünün yaratdığı, sözün əsl mənasında "sehrli" bir səsdir. Qızılquşun səsinin "qumro" kimi təsvir edilməsi, onun güclü, dərin və diqqət çəkən bir səs olduğunu, sanki ətrafı sehrləyən bir zəngin səsi kimi olduğunu ifadə edir.
Beləliklə, "qumro" sözünün mənasını genişləndirərkən, onun sadəcə "zəng" və ya "zınqırov" olmasından əlavə, bir sıra assosiasiyaları da nəzərə almaq lazımdır: güclü səs, sehrli bir təsir, təbiətin səsi, xəbərdarlıq, çağırış və s. Həmçinin, "qumro" sözünün fonetikası da maraqlıdır: qısa, sərt, lakin eyni zamanda melodik bir səs təəssüratı yaradır, bu da onun mənasına uyğun gəlir.
Nəticə etibarilə, "qumro" sözünün mənası sadəcə lüğətdəki qısa izahdan daha geniş və dərindir. O, bir səs, bir əşya, bir simvol və bir duyğu və təəssüratın birliyidir.