Qutlu sözü, qədim Azərbaycan dilinin zəngin leksikasından qalma, müasir dilin özünəməxsus ədəbiyyat üslubunda da istifadə olunan bir sifət və zərfdir. Əsas mənası "uğurlu", "səadətli", "xoşbəxtlik gətirən" olaraq izah edilə bilər. Lakin bu sadə tərif, sözün əsl mahiyyətini tam əks etdirmir. Çünki "qutlu" sadəcə uğurlu olmağı deyil, müqəddəs bir qüvvənin, xoşbəxtliyin və müsbət hadisələrin ilahi bir əlaməti kimi qəbul edilməsini ifadə edir.
Qədim türk mifologiyasında müqəddəs sayılan varlıqlar, hadisələr və yerlər "qutlu" adlandırılırdı. Bu, sadəcə müsbət nəticə demək deyil, əslində xoşbəxtliyin, rifahın və bərəkətin ilahi bir lütf kimi gəlməsi mənasını da özündə ehtiva edir. Məsələn, "qutlu gün" deyərkən, sadəcə yaxşı bir gün deyil, təqdiri dəyişə biləcək, mühüm və əlamətdar, bəlkə də taleyüklü bir günü nəzərdə tuturuq.
Misalda verilən "başıma qutlu ayağın gəldi basdı ol nigar; Kölgəsi düşdü bana sərvixuramanın yenə" beytində, şair sevgilinin gəlişini sadəcə xoş hadisə kimi deyil, öz həyatına xoşbəxtlik, bərəkət və ümid gətirən müqəddəs bir hadisə kimi təsvir edir. Sevgilinin gəlişi, şair üçün təkcə sevinc deyil, həm də taleyinin müsbət istiqamətdə dəyişməsinin əlamətidir. Sərvi xuramanın kölgəsinin düşməsi isə əlavə olaraq, bu qutlu hadisənin daha da müqəddəsliyini vurğulayır.
Beləliklə, "qutlu" sözü sadəcə bir leksik vahid olmaqdan kənara çıxaraq, tarixi, mədəni və mənəvi mənaları özündə cəmləşdirən bir simvoldur. Onun istifadəsi mətnə dərinlik, poetiklik və əzəmət qatır.