Qürurlu sifəti, əsasən, özünə güvənən, özünü qiymətləndirən və özünə hörmət edən şəxsiyyətin əlamətidir. Lakin bu, sadəcə özünü yüksək qiymətləndirməkdən daha çoxdur. Qürurlu insan özünə inamlıdır, bacarıqlarının fərqindədir və nail olduğu uğurlarla qürur duyur. Bu qürur, həm də özünə hörmət və özünü qoruma instinktinin bir təzahürüdür.
Lüğətdəki "məğrur, öz mənliyini, cəmiyyətdə öz rolunu, üstünlüyünü hiss edən" tərifi qürurun bir tərəfini əks etdirir, lakin tam mənzərəni vermir. Çünki qürur həmişə məğrurluqla əlaqələndirilməməlidir. Məğrurluq özünü başqalarından üstün tutma, təkəbbür və hökmranlıq iddiası ilə xarakterizə olunur, halbuki qürur özünə və özünəməxsus dəyərlərinə inamdan qaynaqlanır.
Qürurlu insan özünü başqalarından üstün tutmur, əksinə, özünü qəbul edir və potensialını dəyərləndirir. O, nailiyyətlərinə görə özü ilə fəxr edir, lakin bu fəxr başqalarını aşağılamaq məqsədi daşımır. Misal üçün, mətnimizdə verilən "öz zindanını uçurtmuş bir məhbus, ölkəsini xilas etmək üçün ölümə gedən" təsviri, qürurun şücaət, cəsarət və vətənpərvərlik kimi yüksək keyfiyyətlərlə birlikdə mövcudluğunu göstərir. Bu, özünə və ideallarına olan sarsılmaz inancı və özünü fədakarlığa hazır hiss etməsidir.
Beləliklə, qürurlu olmaq, özünü tanıma, özünü qəbul etmə və özünə hörmət hissinin ifadəsidir. Bu, həm də müstəqillik, özünə inam və başqalarına hörmət kimi müsbət keyfiyyətlərlə sıx bağlıdır. Əlbəttə, qürurun həddən artıq ifratı məğrurluğa çevrilə bilər, lakin sağlam qürur həyatda uğur qazanmaq və öz potensialını tam reallaşdırmaq üçün əsas amillərdən biridir.