Laq-laq sözü Azərbaycan dilində əsasən leyləyin xarakterik səsini təsvir etmək üçün işlədilən təqlid sözüdür. Bu səs, leyləyin uzun, melodik və biraz da kədərli bir şəkildə çıxardığı "laq-laq" sədaları ilə əlaqələndirilir. Sözün fonetik quruluşu da bu səsin təbii təqlidini əks etdirir.
Leyləklərin səslənməsinin müxtəlif mədəniyyətlərdə fərqli mənaları var. Bəzi mədəniyyətlərdə xoşbəxtliyin, bərəkətin və yeni həyatın simvolu sayılan leyləyin "laq-laq" səsi, digər mədəniyyətlərdə daha kədərli, hətta qorxu hissi yarada bilər. Bu fərqlilik, əsasən hər bir mədəniyyətin leyləklərlə bağlı olan əfsanələri və inanclarından qaynaqlanır.
Verilən atalar sözü "Dəmirçinin ömrü taq-taqla, leyləyin ömrü laq-laqla keçər" isə dəmirçinin səs-küylü, məşəqqətli həyatını və leyləyin sakit, təbii ritmlə yaşayan həyatını müqayisəli şəkildə göstərir. "Taq-taq" səsi dəmirin döyülməsindən yaranan səsə uyğun gələn təqlid sözüdür. Beləliklə, atalar sözü həm həyat tərzinin, həm də səsinin təbiətini ifadə edir.
Qısacası, "laq-laq" sözü sadəcə bir leylək səsinin təqlidindən daha çoxdur. O, həm təbiətin səsini, həm də mədəniyyətlərin leyləklə bağlı əfsanələrinin və inanclarının bir hissəsidir. Bundan əlavə, bu sözün atalar sözləri və ədəbi əsərlərdə işlədilməsi, dilin zənginliyini və ifadə gücünü göstərir.