Leş (fars. کُلّه [kolle] sözündən) – ölmüş heyvanın çürüməyə başlamış cəsədidir. Bu termin, sadəcə "ölmüş heyvan" demək deyil, çürümə prosesinin müəyyən mərhələsində olan və adətən qoxulu, iyrənc görünüşlü bir cəsədi ifadə edir. Leş, təbiətin təkrar emal prosesinin vacib bir hissəsidir, çünki çürümə zamanı mühitə qida maddələri geri qayıdır və ekosistemə töhfə verir.
Leş sözünün istifadəsi kontekstdən asılı olaraq müxtəlif əhvali-ruhiyyəni ifadə edə bilər. Bəzi hallarda sadə bir bioloji faktı bildirirkən, digər hallarda iyrənclik, ölüm və ya təhlükə hisslərini oyadır. Misal üçün, "it leşi" deyərkən sadə bir faktı bildiririk, ancaq "döyüş meydanında leşlər yığılıb" deyərkən mənzərənin dəhşətini və faciənin miqyasını vurğulayırıq.
Tarixən leş, qədim dövrlərdən bəri insan həyatında müxtəlif rollar oynayıb. Qida qıtlığı zamanı bəzi mədəniyyətlərdə leşin yeyilməsi məcburiyyəti yaranıb. Digər tərəfdən, bəzi mədəniyyətlərdə leş müqəddəs sayılıb və ya ruhlarla əlaqələndirilmişdir. Müasir dövrdə isə leş əsasən veterinar tibbdə, zoologiya tədqiqatlarında və ya cinayət araşdırmalarında tədqiqat mövzusu kimi əhəmiyyət kəsb edir.
Verilmiş nümunədəki "Yolun ətrafında sınıq düşmən maşınları, at leşi və əzilmiş toplardan başqa bir..." ifadəsi müharibənin dəhşətli nəticələrini və dağıntılarını qabartmaq üçün leş terminindən istifadə edir. Bu, sadəcə bir ölü heyvan deyil, həm də insan fəlakətinin, məğlubiyyətin və dağıntının simvoludur.