Leylacı: Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında "leylacı" sözü, əsasən "qıyqacı" kimi izah olunsa da, bu tərif onun bütün incəliklərini əhatə etmir. "Qıyqacı" sözü daha çox fiziki baxış, sadəcə gözlə baxmanı ifadə edərkən, "leylacı" daha çox duyğu yüklü, istər sevgi, istərsə də həsrət dolu, uzun, diqqətli və heyranlıqla dolu bir baxışı təsvir edir. Bu baxışda yalnız gözlər deyil, bütün varlıq iştirak edir; baxışın özü bir hekayə danışır.
Aşıq ədəbiyyatında, xüsusən də "Koroğlu" dastanında istifadə olunan "leylacı" sözü, Leylanın gözəlliyinə bənzədilən bir gözəlinə duyulan heyranlığın və sevginin ifadəsidir. Bu, sadəcə bir baxış deyil, ruhun dərinliklərindən qaynaqlanan bir duyğunun, gözəlin gözəlliyinə qarşı duyulan heyranlığın, hətta məhəbbətin ifadəsidir. Baxışın özü də bir sevgi ifadəsidir, sözlərin ifadə edə bilmədiyi bir duyğunu təcəssüm etdirir.
Beləliklə, "leylacı" sözü sadəcə "qıyqacı"nın sinonimi deyil, daha çox poetik, emosional və rəmzi bir məna daşıyır. O, sevgiliyə duyulan dərin ehtiramı, məhəbbəti və heyranlığı ifadə edən, sözlərin ifadə edə bilmədiyi bir duyğunu gözəl bir şəkildə canlandıran, çox incə və mənalı bir söz seçimi kimi qəbul edilməlidir. "Leylacı nəzər" bir bütöv bir obraz, sevgi dolu bir mənzərə yaradır.
Sözün mənasının zənginliyini anlamaq üçün onu ədəbi kontekstində – məsələn, Aşıq Cünunun şeirlərində və ya "Koroğlu" dastanında - təhlil etmək vacibdir. Yalnız belə bir yanaşma ilə "leylacı" sözünün dərin mənasını və ədəbi əhəmiyyətini tam olaraq dərk edə bilərik.