Ləc (ərəbcə mənşəli) sifəti əsasən "tərslik", "höcət", " inad" mənalarını ifadə edir. Bu söz sadəcə "tərs olmaq"dan daha çox, öz fikrində israr etmək, qarşı tərəfin sözünü dinləməmək, mübahisəyə meyilli olmaq kimi davranışları əhatə edir. Ləc olan insan inadkar, əvvəlki fikrindən dönməyən, əksər hallarda münaqişəyə səbəb olan biri kimi təsvir oluna bilər.
Ləc sözü, yalnız əsəbli və ya kobud bir tərsliyi deyil, daha çox prinsipiallıqdan qaynaqlanan bir inadkarlığı da ifadə edə bilər. Bu nəzərə alınmalı bir nüansdır. Yəni, bir insanın ləc olması həmişə mənfi bir xüsusiyyət olaraq qəbul edilməməlidir; bəzən öz haqqını müdafiə etmək üçün sərt mövqe tutma formasını da əks etdirə bilər.
"Ləc düşmək" ifadəsi isə ləcləşmək mənasını verir. Bu, əvvəllər ləc olmayan birinin müəyyən bir vəziyyət və ya şəraitdə ləc davranışlar göstərməyə başlaması deməkdir. Misal olaraq, müəyyən bir mövzuda qətiyyətli və inadkar bir mövqe tutmağa başlamaq göstərilə bilər.
Verilən nümunədəki "Kişi arvadına deyir: – Ay arvad, heç qəm eyləmə, nə qədər canım sağdır, hər günün xərcin..." ifadəsi ləc sözünün kontekstual mənasını əks etdirmir. Bu cümlədə kişinin məsuliyyətli və qayğıkeş olduğunu göstərir. Lakin, əgər kişi arvadının fikrini dinləmədən öz sözündə israr etsəydi, və ya arvadının təklif etdiyi bir həlli qəbul etməkdən imtina etsəydi, onda ləc sözü bu vəziyyəti daha aydın təsvir edə bilərdi.