Ləhzə (ər. لحظة - laḥẓa) sözü ən cüzi zaman vahidini, bir anı, göz qırpımını, qısa bir anı ifadə edir. Ərəb dilindən gələn bu söz, dəqiqə, saniyə kimi ölçülə bilən zaman vahidlərindən daha qısa, hiss olunan, anlıq bir zaman hissəsini bildirir. Sözün əhatə etdiyi zaman dilimi o qədər qısadır ki, hətta təsvir etmək üçün "göz qırpımı" kimi metaforlara müraciət edilir.
Ləhzə, sadəcə zamanın kiçik bir parçası deyil, eyni zamanda emosional bir yüklə də daşıyır. Həyatımızdakı əhəmiyyətli hadisələr tez-tez "ləhzələr" içərisində yaşanır və yaddaşımızda da bu qısa anlar əbədi qalır. Sevinc, kədər, qorxu və ya həyəcan kimi intensiv duyğuların yaşandığı anlar çox zaman "ləhzə" ilə ifadə olunur. Bu baxımdan, ləhzə obyektiv zaman ölçüsündən daha çox subyektiv bir təcrübəni təmsil edir.
Misallarımızda olduğu kimi, "Cananı görən ləhzədə can düşdü ayağa" ifadəsində "ləhzə", sevgili ilə görüşün yaratdığı ani və güclü təsiri vurğulayır. Bu, sadəcə fiziki bir görüş anı deyil, eyni zamanda qəlb və ruhda böyük dəyişikliklərə səbəb olan bir anlıq təəssüratdır. "Yalvardı gəda iczilə sultanını görcək" misalında isə ləhzə, gədanın sultanı görməsinin yaratdığı ümid və yalvarış anını ifadə edir. Bu qısa anda gədanın bütün ümidi, arzusu və istəyi özünü göstərir.
Beləliklə, ləhzə sadəcə bir zaman vahidi deyil, həm də bir anlıq duyğu, təəssürat, hadisə və ya təcrübənin intensivliyini vurğulayan emosional və poetik bir ifadədir. Onun mənası zamanın əhatə etdiyi müddətdən daha çox, o müddətin emosional və psixoloji təsirini əks etdirir.