Lətif [ər.] sifət. 1. Yumşaq, mülayim, xoş, xoşagələn, incə, zərif, nəvazişli, mehriban, şirin, əlvan, rəngarəng.
Sözün "lətif" mənası sadəcə "yumşaq" və "mülayim"dən daha geniş bir məna kəsb edir. "Lətif" insan xarakteri, hava, əşyalar, hətta səslər üçün də istifadə oluna bilən, hissləri incə şəkildə əks etdirən bir sifətdir. O, yalnız fiziki keyfiyyətləri deyil, eyni zamanda əhval-ruhiyyəni, ətraf mühitin estetik təsirini və duyğuların incəliyini ifadə edir. Məsələn, "lətif bir təbəssüm" deyərkən, sadəcə bir təbəssümün fiziki yumşaqlığını deyil, onun mehribanlıq və nəvaziş kimi duyğularını da ifadə edirik.
Lətif havanın, yaz gününün və ya bir musiqi əsərinin təsvirində istifadəsi, bu hallarda hiss olunan xoşagəlməzliyi, incəliyi, zərifliyi və ruha təsir edən xüsusi bir rahatlığı vurğulayır. "Lətif bir gün" desək, günəşin yumşaq işığı, havanın təmizliyi, ətrafın gözəlliyi və ümumi rahatlıq hissi nəzərdə tutulur. Bu mənada "lətif" sözü, sadəcə bir təsviri deyil, ətraf mühitin ruha verdiyi təsiri də əks etdirir.
Ədəbiyyatda "lətif" sözü tez-tez şairanə bir təsvir yaratmaq, oxucunun estetik duyğularına müraciət etmək üçün istifadə olunur. O, yazıçının əsərinə zəriflik və incəlik qatır, oxucuya əsərin atmosferini daha canlı və həssas şəkildə hiss etməyə imkan verir. "Lətif" sözünün istifadəsi, əsərin ümumi təəssüratını zənginləşdirir və onu daha yaddaqalan edir.