Ləyaqət (ər. şərəf, hörmət, ləyaqət) – insanın mənəvi aləminin ən əsas təməl daşlarından biri olan, özünüdərk və özünə hörmət üzərində qurulmuş kompleks bir anlayışdır. Sadəcə yüksək mənəvi keyfiyyətlərin məcmusu deyil, həm də bu keyfiyyətlərin dərk edilməsi, qorunması və başqalarına nümayiş etdirilməsi prosesini əhatə edir.
Ləyaqət, ədalət, dürüstlük, vicdanlılıq, məsuliyyətlilik, şərəf kimi keyfiyyətlərin bir araya gələrək insanın özünə olan hörmətini və başqaları tərəfindən hörmətə layiq olmasını təmin edən bir sistem kimi qəbul edilə bilər. Bu, sadəcə özünə hörmət deyil, eyni zamanda başqalarına da hörmətlə yanaşmağı, onların hüquq və ləyaqətinə hörmət etməyi əhatə edir.
Ləyaqətli insan özünə və əməllərinə qarşı tənqidi yanaşmağı bacarır, səhvlərini etiraf edir və onlardan dərs çıxarır. O, həmçinin başqalarının səhvlərini bağışlamağa, onlara kömək etməyə və onların ləyaqətini qorumağa çalışır. Ləyaqət, zəiflik və acizlik deyil, əksinə, daxili güc, özünəinam və əminlikdən qaynaqlanan bir keyfiyyətdir. Bu, çətinliklər qarşısında sınmayan, əksinə daha da möhkəmlənən bir xüsusiyyətdir.
Tarix boyu müxtəlif mədəniyyətlərdə ləyaqət anlayışının mənası və ifadəsi dəyişsə də, onun əsasında duran ədalət, vicdan və özünə hörmət prinsipləri dəyişməz olaraq qalır. Müasir dünyada, hər zaman olduğu kimi, ləyaqətin qorunması və təbliği vacib bir vəzifə olaraq qalmaqdadır. Ləyaqətli olmaq, həm özünüz üçün, həm də cəmiyyət üçün özünəməxsus dəyər və əhəmiyyət daşıyır.