Ləyaqətli sifəti, əsas etibarilə, bir şəxsin və ya əməlin layiqli, hörmətə layiq olduğunu, yüksək keyfiyyətlərə malik olduğunu ifadə edir. Bu, sadəcə "layiq" olmaqdan daha çox bir məna kəsb edir, çünki ləyaqətli olmaq, həm də əxlaqi cəhətdən yüksək dəyərlərə sahib olmaq, şərəf və nüfuz sahibi olmaq deməkdir.
Lüğətdəki "Mükafata ləyaqətli işçi" nümunəsi, bu sifətin iş yerində göstərilən yüksək səviyyəli əməyin, bacarığın və sədaqətin tanınmasını vurğulayır. Ləyaqətli işçi sadəcə işini yerinə yetirmir; o, əməyinin keyfiyyəti, peşəkarlığı və məsuliyyət hissi ilə özünü fərqləndirir. Bu, sadəcə bir işçinin işini yaxşı yerinə yetirməsindən daha çox, onun işə münasibətini, peşə etikasını və əxlaqi prinsiplərini əks etdirir.
"Layiqli, hörmətli" ifadəsi isə ləyaqətli sözünün daha geniş məna çalarlarını ortaya qoyur. Ləyaqətli insan, cəmiyyətdə hörmətə layiq olan, etibarlı və nümunəvi bir şəxsdir. Onun hərəkətləri, sözləri və davranışları əxlaqi normalara uyğun gəlir və başqaları tərəfindən qəbul olunur və qiymətləndirilir. Ləyaqətli insan həm özünə, həm də ətrafındakılara hörmətlə yanaşır və özünü layiq olduğu kimi aparır.
Ümumiyyətlə, "ləyaqətli" sözü, sadəcə bir əməlin və ya şeyin layiqli olmasından daha çox, bir insanın daxili keyfiyyətlərini, əxlaqi prinsiplərini və cəmiyyətdəki mövqeyini əks etdirən mürəkkəb və çoxşaxəli bir anlayışı ifadə edir. Bu, hörmət, etibar, layiqlik, əxlaq və şərəf kimi bir-biri ilə sıx bağlı olan anlayışların birləşməsidir.