Nümunəvi sifəti, farsca "nümunə" və ərəbcə "...vi" morfemlərindən əmələ gəlmişdir. "Nümunə" sözü əslində "nümunə götürülən şey" mənasını verir. "-vi" isə sifət şəkilçisidir, əsas sözə sifət mənası qatır. Beləliklə, "nümunəvi" sözünün əsas mənası "nümunəyə uyğun olan, nümunə kimi göstərilə bilən, ideal, əla, mükəmməl" kimi izah edilə bilər. Bu məna, sözün istifadə olunduğu kontekstdən asılı olaraq müxtəlif çalarlar əldə edə bilir.
Mətndə verilən "Nümunəvi iş üsulları" ifadəsi, işlərin icrasında qəbul edilmiş ən yaxşı, ən səmərəli, ən düzgün və təqlidə layiq üsullar mənasını verir. Yəni, bu üsullar digər işlər üçün nümunə olaraq götürülə bilər və təqlid edilməsi tövsiyə olunur.
"Bu məktəb nümunəvi dərs başlamağı öz əlindən vermək istəm" cümləsində isə "nümunəvi" sözü, məktəbin dərslərin başlanğıcını qurmaqda ideal və təqlidə layiq bir üsula sahib olduğunu ifadə edir. Bu üsul digər məktəblər üçün nümunə kimi göstərilə bilər və onların da tətbiq etmələri məqsədəuyğundur.
Qeyd edək ki, "nümunəvi" sözü həm müsbət, həm də mənfi mənada işlədilə bilər. Məsələn, "nümunəvi bir səhv" ifadəsi, təkrar olunmaması üçün digərləri üçün ibarət olan səhv nümunəsi mənasını verir. Lakin bu halda mənfi məna üstünlük təşkil edir.
Ümumiləşdirərək deyə bilərik ki, "nümunəvi" sözü, müəyyən bir sahədə ideal, mükəmməl və təqlidə layiq olan hər hansı bir şeyə, hərəkətə və ya prosesə aid edilir. Sözün mənası istifadə olunduğu kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsas mənası həmişə "nümunə" olmaq, nümunə kimi göstərilmək konsepsiyası ətrafında fırlanır.