Liturgiya sözü qədim yunancadan (λειτουργία - leitourgia) gəlir və əsl mənası "ictimai xidmət", "dövlət vəzifəsi", "xalq üçün iş" deməkdir. Qədim Yunanıstan polislərində (şəhər-dövlətlərində) varlı vətəndaşların ictimai vəzifələrə, məsələn, maliyyələşdirməyə, əsgərlik xidmətinə, ictimai binaların tikintisinə və ya idarə olunmasına məcburi olaraq cəlb edilməsini ifadə edirdi. Beləliklə, liturgiya özbaşınalıq deyil, hökumət tərəfindən təyin olunmuş və ictimai rifah üçün zəruri hesab edilən bir yük idi.
Lakin zaman keçdikcə liturgiyanın mənası dəyişmiş və xüsusilə xristianlıqda müqəddəs ayin, kilsə mərasimi mənasını almışdır. Bu kontekstdə liturgiya Allaha ibadət etmək üçün müəyyən edilmiş nizamlı, formal qaydada icra olunan ibadət və dua formalarının, ayinlərin və mərasimlərin məcmusudur. Bu mərasimlər müqəddəs kitabın oxunması, dua, mahnı oxunması, müqəddəs hədiyyələrin (məsələn, euharistiya) qəbul edilməsi və digər ayinləri əhatə edir. Beləliklə, qədim Yunanıstanda dövlət vəzifəsi olan liturgiya xristianlıqda ilahi vəzifəyə çevrilmiş, mənasını dəyişərək Allaha olan xidməti ifadə etməyə başlamışdır.
Maraqlı bir məqam odur ki, xristian liturgiyasında qədim yunan mənasının əksi hələ də hiss olunur. Çünki ibadət edənlər birgə, kollektiv olaraq Allah qarşısında öz vəzifələrini yerinə yetirir, ictimai bir hərəkətdə iştirak edirlər. Həmçinin, xristian liturgiyasında, məsələn, kilsə binasının tikintisi və ya saxlanılması kimi maddi vəzifələrin yerinə yetirilməsi də liturgiya anlayışına daxil edilə bilər. Beləliklə, sözün qədim yunanca mənası ilə müasir istifadəsi arasında maraqlı bir əlaqə mövcuddur: hər iki halda da liturgiya ictimai vəzifənin, kollektiv bir hərəkətin ifadəsidir.