Lülə-lülə (sif. və zərf): Bu söz, əsasən "lülə" sözündən törəmiş olub, bir şeyin formasının və ya düzülüşünün lüləyə bənzədiyini ifadə edir. Yəni, nazik, uzunsov, əyilmiş və ya əyri-üyrü bir forma təsvir edir. "Lülə" sözünün özünün də müxtəlif mənaları olsa da, bu kontekstdə əsasən pipa, tüstü borusu və ya oxşar əşyalar nəzərdə tutulur. Beləliklə, "lülə-lülə" sözü bir növ təşbehi ifadədir və obyektin formasını, yaranmış görünüşünü poetik və canlı şəkildə təsvir edir.
Bu sözün istifadəsində maraqlı bir xüsusiyyət də onun həm sifət, həm də zərf kimi işlənə bilməsidir. Sifət kimi istifadə olunduqda, bir şeyin formasını, görünüşünü təsvir edir (məsələn, "lülə-lülə buz"). Zərf kimi istifadə olunduqda isə hərəkət və ya hadisənin necə baş verməsini bildirir (məsələn, təsəvvür edin ki, qar yağışı lülə-lülə yağır - bu, qarın nazik və uzunsov formalarda yağışını ifadə edir).
Misal olaraq verilən "Ağaclardan buz sallanıb lülə-lülə" ifadəsi, ağaclardan asılmış buzlaqların nazik, uzunsov və əyilmiş formalarda olduğunu çox gözəl və təsviri şəkildə təsvir edir. Buzlaqların bu şəkildə təsviri, oxucunun görüntünü daha canlı hiss etməsinə və mənzərənin gözəlliyini daha yaxşı anlamağına kömək edir. Sözün bu şəkildə istifadəsi dilə poetik bir gözəllik qatır.
Qısacası, "lülə-lülə" sözü sadəcə bir forma təsviri deyil, həm də mənzərənin, hadisənin canlılığını və gözəlliyini vurğulayan, ədəbi üslubda istifadə olunan ifadədir. Onun həm sifət, həm də zərf kimi işlənməsi isə dilin ifadə imkanlarının genişliyini göstərir.