Mahtab (fars. ماهتاب) sözü Azərbaycan dilində "ayın işığı", "aylı gecə" mənalarını verir. Lakin bu tərif, sözün romantikliyini, poetikasını tam əks etdirmir. Mahtab sadəcə ayın işığı deyil, gecənin gümüşü pərdəsi, səmanın zərif bəzəyi, sevgi və xəyal dolu anların simvoludur.
Qədim fars ədəbiyyatında mahtab, əsrarəngizliyi, sirli gözəlliyi ilə məşhurdur. Şairlər mahtabı sevgi, həsrət, məhəbbət və ayrılığın təcəssümü kimi təsvir edərək, onun vasitəsi ilə duyğularını daha dərin və ifadəli şəkildə oxuculara çatdırıblar. Ayın yumşaq və sərin işığı, yer üzünə səpələnən gümüşü parıltısı, sükut içində özünü göstərən gözəlliyi mahtabın əsas xüsusiyyətlərindəndir.
Qeyd edilən misrada ("Mən fələk ayını göydə görmüşəm; Yerdə sənin kimi mahtab olmaz!") mahtab, şairin sevgilisinin gözəlliyi ilə müqayisə olunur. Göydəki ayın işığı belə, sevgilisinin gözəlliyinin yanında solğun qalır. Bu, mahtabın yalnız təbii bir hadisə deyil, həm də qəlbin duyğularını ifadə edən bir simvol olduğunu göstərir. Beləliklə, mahtab sadəcə "ayın işığı" deyil, şairin üslubuna, əsərinin əhval-ruhiyyəsinə və ifadə etdiyi duyğulara görə fərqli mənalar da qazana bilər.
Ümumilikdə, mahtab sözü, özündə təbiətin gözəlliyi ilə insan duyğularının əbədi harmoniyasını birləşdirən poetik və romantizm dolu bir ifadədir.