Març sözü Azərbaycan dilində dodaqların sorucu hərəkətilə çıxarılan səciyyəvi bir səsi ifadə edir. Bu, sadəcə bir "səs" deyil, daha çox dəqiq bir fonetik hadisədir. Səsin təbiəti dodaqların fəal iştirakı ilə bağlıdır; dodaqlar bir-birinə yaxınlaşır və havanın dar bir yarıqdan keçməsi ilə xarakterik bir "pıçıltı" və ya "hışıltı" yaranır. Bu səs bəzən uşaqların ağlayarkən, ya da böyüklərin məmnunsuzluq, narahatlıq və ya ağrı ifadə edərkən çıxardıqları səslərə bənzəyir.
Març səsinin fonetik təsviri dilimizdə başqa sözlərin tələffüzü ilə müqayisədə daha dəqiq anlaşılmasını təmin edir. Məsələn, "mırıltı" və ya "pıçıldama" kimi sözlərlə müqayisədə març daha zəif, daha incə bir səsdir, əsasən dodaqların hərəkətinə fokuslanır. Bu səsin intensivliyi də dəyişə bilər – zəif bir pıçıldamadan tutmuş, daha güclü, hətta əsəbi bir ifadəyə qədər.
Maraqlıdır ki, març səsi anlaşdırma baxımından həm sözsüz ünsiyyətdə, həm də bəzi sözlərin tələffüzündə (məsələn, bəzi dialektlərdə) istifadə oluna bilər. Onun əhəmiyyəti dilin fonetik strukturunu anlamaqda və sözlərin tələffüzünün dəqiqliyini təsvir etməkdə özünü göstərir. Beləliklə, sadəcə bir "dodaq hərəkəti" ilə məhdudlaşmayan març, dilçiliyin fonetika və fonologiya kimi sahələrində əhəmiyyətli rol oynayır.