Sorucu sözü Azərbaycan dilində əsasən iki əsas mənaya malikdir. Birincisi, "sual edən, soruşan" mənasıdır. Bu mənada "sorucu" sözü, hər hansı bir sualın verilməsini, məlumat almaq məqsədilə sorğu-sual edilməsini ifadə edir. Məsələn, "Sorucu bir baxışla ona baxdı" cümləsində "sorucu" sözü, baxışın sual əlaməti daşıdığını, bir şey soruşmağa yönəldiyini bildirir. Bu, birbaşa sual verməməyə baxmayaraq, sualın ifadə olunma üsuludur.
İkincisi isə, "sual ifadə edən, sualədici" mənasıdır. Bu mənada "sorucu" sözü, hər hansı bir şeyin, hadisənin və ya hərəkətin özündə sualın varlığını, sual doğurmasını ifadə edir. Məsələn, "Sorucu bir vəziyyət yaranmışdı" cümləsində "sorucu" sözü, vəziyyətin qeyri-müəyyənliyinə, sual doğuran xüsusiyyətinə işarə edir. Bu, birbaşa sual deyil, ancaq vəziyyətin suala səbəb olduğunu göstərir. Bu məna ilk mənaya nisbətən daha genişdir və kontekstə daha çox bağlıdır.
Sözün etimologiyasına gəldikdə isə, "sorucu" sözü "sormaq" felindən törəmişdir. "-ucu" şəkilçisi isə hərəkət və ya keyfiyyəti ifadə edir. Beləliklə, "sorucu" sözü, "sormaq" hərəkətini yerinə yetirən və ya bu hərəkətin keyfiyyətini özündə əks etdirən bir söz olaraq təsvir oluna bilər.
Verilən nümunə cümləsində ("Qız tanımadığı bu adamları utancaq və sorucu nəzərlərlə seyr edirdi") "sorucu nəzərlər" ifadəsi, qızın utancaqlığı ilə yanaşı, tanımadığı adamlar haqqında məlumat almaq, onların kim olduqlarını anlamaq istəyini ifadə edir. Burada "sorucu" sözü daha çox "sual ifadə edən" mənasında işlənmişdir. Nəzərlər sual verməsə də, içərisində sualın, marağın və qeyri-müəyyənliyin izini daşıyır.
Qısaca, "sorucu" sözü kontekstdən asılı olaraq həm "sual edən", həm də "sual ifadə edən" mənalarını daşıyır. Sözün istifadəsi dəqiqlik və aydınlıq tələb edən situasiyalarda diqqətli olmalıdır, çünki məna fərqi bəzən incə ola bilər.