Mehman sözü farsca mənşəli olub, qonaq mənasını verir. Lüğətlərdə sadəcə "qonaq" kimi təqdim olunsa da, mənası daha zəngin və çoxqatlıdır. "Mehman" sadəcə bir müddət evinə gələn şəxs deyil, həm də ev sahibinin qayğısına qaldığı, hörmət etdiyi, əzizlədiyi kəsdir. Bu söz, qonağın qısamüddətli qalması ilə yanaşı, qonaqpərvərlik və səmimiyyət hissini də özündə əks etdirir.
Nəzər yetirsək, şeir misrasında "mehman" sözünün istifadəsindən duyğuların dərinliyini görə bilərik. Şair sevgilisi ilə olan münasibətini "mehmanlıq" metaforası ilə ifadə edir. Bu, müvəqqəti olmasına baxmayaraq, dərin hörmət və ehtiramla dolu bir münasibətin təsvirini verir. "Mehman" sözü burada sadəcə bir fiziki vəziyyəti deyil, ruhi bir bağlılığı, qarşılıqlı hörməti ifadə edir.
Tarixi kontekstdə də "mehman" sözü əhəmiyyətlidir. Qədim dövrlərdə qonaqpərvərlik həyati əhəmiyyət kəsb edirdi və qonaqların qorunması, hörmətlə qarşılanması ənənəvi dəyərlərdən biri idi. "Mehman" sözünün istifadəsi bu ənənəni və onunla bağlı dərin mədəniyyət qatlarını xatırladır. Beləliklə, "mehman" sadəcə bir söz deyil, tarixin, mədəniyyətin və insan münasibətlərinin əks olunduğu bir anlayışdır.
Ümumiyyətlə, "mehman" sözünün mənasını yalnız "qonaq" kimi qəbul etmək səthi yanaşmadır. Bu sözün ifadə etdiyi qonaqpərvərlik, hörmət, səmimiyyət və tarixi-mədəni kontekst onu daha zəngin və maraqlı edir.