Meyit (ər. ميت) sözü Azərbaycan dilində ölmüş insan deməkdir. Bu, həm də cənazə və ya nəş kimi ifadələrlə sinonimdir. Lüğətlərdə sadəcə olaraq “ölmüş adam” ifadəsi ilə izah olunsa da, bu sözün daha dərin və çoxşaxəli bir məna yükü daşıdığını qeyd etmək vacibdir. Meyit sadəcə fiziki bir varlığın yox olması deyil, həm də bir həyatın, bir şəxsiyyətin sonu, bir ailənin və yaxınlarının kədər və matəminin simvoludur.
Meyitin həyatdan ayrılması ilə əlaqədar ənənələr, adət-ənənələr və mərasimlər hər mədəniyyətdə fərqlidir. Azərbaycan mədəniyyətində də meyitin dəfn edilməsi, yas mərasimləri, anma günləri kimi müəyyən adət-ənənələr mövcuddur ki, bunlar dərin sosial və mənəvi mənalar daşıyır. Meyit, həmçinin, yas tutma prosesinin, xatirələrin, mirasın və əbədiyyət düşüncəsinin mərkəzində dayanır.
“Meyiti basdırmaq” ifadəsi, sadəcə bir fiziki hərəkəti deyil, həm də bir prosesin sonunu, bir mərhələnin bitməsini, yeni bir həyat mərhələsinə keçidi bildirir. Hacı Nəsirin meyitinin evə gətirilməsi hadisəsi, həm də onun həyatının sonunun, onun varlığının fiziki olaraq ailəsinin yanına qaytarılmasının simvoludur. Bu, həm kədər, həm də qəbul etmənin, bağışlamanın bir əlamətidir.
Beləliklə, "meyit" sözü sadə bir tərifə sığmayan, dərin mənalar və çoxşaxəli assosiasiyalar yaradan bir söz olduğuna əmin ola bilərik. O, yalnız bir fiziki cəsəd deyil, həm də bir həyatın, bir şəxsiyyətin, bir tarixin, bir yaddaşın simvoludur.