Məlaikə (ər. ملائكة malā'ika - cəm halda mələk mənasını verir; Azərbaycan dilində daha çox tək halda işlənir) sözü ərəb mənşəlidir və əslində “mələk” sözünün cəm formasıdır. Lakin Azərbaycan dilində “məlaikə” sözü əsasən tək mənada, yəni “mələk” sözünün sinonimi kimi işlədilir. “Məlaikələr ordusu”, “məlaikələr nəğmə oxuyurdular” kimi cümlələrdə isə cəm mənada işlənməsinə rast gəlinir, ancaq bu, dilin təbii inkişafı prosesində baş vermiş bir dəyişiklikdir. Ərəb dilindən fərqli olaraq Azərbaycan dilində “məlaikə” sözü ümumiyyətlə cəm şəklində istifadə olunmur və bir mələki təsvir etmək üçün istifadə olunur.
Ədəbiyyatımızda, xüsusilə də dini mətnlərdə və xalq yaradıcılığında "məlaikə" sözü ilahi varlıqları, müqəddəs varlıqları ifadə etmək üçün işlənir. Bu söz müəyyən bir ilahi varlığın (məsələn, Cəbrail, Mikail) adından daha çox ümumi bir mələk anlayışını ifadə edir. Həm də poetik mənalarda, gözəllik, paklıq və ilahi qüvvəni ifadə edən bir obraz kimi istifadə oluna bilər.
Misal üçün: “O, məlaikə kimi təmiz və gözəl idi.” bu cümlədə “məlaikə” sözü bir insanın mələklərə oxşayan təmizliyi və gözəlliyini vurğulamaq üçün istifadə olunur. Başqa bir misal olaraq, “Məlaikə səsi eşidildi” cümləsində “məlaikə” sözü gözəl və səmimi bir səsi ifadə etmək üçün metaforik olaraq işlənir.
Qeyd etmək lazımdır ki, “mələk” sözü ilə “məlaikə” sözü arasında məna fərqi yoxdur, əsas fərq onların işlənmə tezliyində və kontekstdədir. “Mələk” sözü daha çox istifadə olunur, "məlaikə" isə poetik və yüksək üslubda istifadə olunur.