Məmaniətli sifəti və zərfi "maneəli", "əngəlli", "çətinlik törədən", "sərbəst hərəkətə mane olan" mənalarını ifadə edir. Söz kökünün mənşəyi farsca "məmanə" (مانع) sözündəndir ki, "maneə", "əngəl", "əngəlçilik" mənalarını verir. "Məmaniətli" sözü, bu kökdən "-li" şəkilçisinin əlavə olunması ilə əmələ gəlib. Beləliklə, "məmaniətli" sözü leksik əsasını maneənin mövcudluğundan alır.
Sifət kimi işləndikdə, "məmaniətli" bir şeyin və ya hadisənin hərəkətə, inkişafa və ya prosesə maneə törətdiyini bildirir. Məsələn: "Məmaniətli yollar səyahətimizi gecikdirdi." bu cümlədə yolların vəziyyəti hərəkətə maneə törədir.
Zərf kimi istifadə olunarkən isə bir hərəkətin və ya hadisənin maneəli şəkildə baş verdiyini göstərir. Məsələn: "O, məmaniətli şəkildə danışırdı." bu cümlədə danışıq prosesi hansısa səbəbdən çətinliklə, maneə ilə müşayiət olunur. Bu maneə dil ilə bağlı ola bilər (məsələn, dodaq əyrilikləri, dil pozuntuları), ya da psixoloji və ya digər amillərlə bağlı ola bilər (məsələn, qorxu, utancaqlıq).
"Məmaniətli" sözü, "maneəli" sözü ilə sinonim olsa da, "maneəli" sözü daha ümumi bir məna kəsb edir. "Məmaniətli" isə maneənin daha ciddi və prosesə daha çox təsir göstərdiyini ifadə edir. "Çətin" və "əngəlli" sözləri ilə də məna yaxınlığı var, lakin "məmaniətli" sözü bu sözlərdən daha spesifik bir məna daşıyır və daha çox fiziki və ya konkret bir maneənin olmasını ifadə edir.
Qeyd edək ki, "məmaniətli" sözü ədəbi üslubda daha çox işlənir və gündəlik danışıq dilində "maneəli" və ya "çətin" sözləri ilə əvəz oluna bilər. Ancaq bəzi hallarda, məhz "məmaniətli" sözü ifadə olunan mənanı daha dəqiq çatdırır.