Məsud (ərəbcə مَسْعُود - məs'ud) sözü əsasən sifət və zərf kimi işlənir. Ərəb dilindən keçmiş bu söz "xoşbəxt", "bəxtiyar", "səadətli", "taleyi açıq", "uğurlu" kimi mənaları əhatə edir. Yalnız “xoşbəxt” və ya “bəxtiyar” kimi sadə təriflərlə məhdudlaşdırmaq, sözün ifadə etdiyi geniş emosional və semantik spektrini tam əks etdirmir. Məsudluq, sadəcə bir anlıq duyğu deyil, daha geniş bir həyat vəziyyəti, həyat tərzinə işarə edir. Bu vəziyyət, içəridən gələn bir rifah hissi, ruhi sükunət və ətraf aləmlə harmoniya hissi ilə müşayiət olunur.
Məsud insan, daxili sülh və rahatlıq hissini yaşayan, həyatından razı olan, taleyinə şükür edən və gələcəyə ümidlə baxan kəsdir. Onun xoşbəxtliyi, maddi var-dövlətə, sosial statusa və ya xarici amillərə bağlı deyil, daha çox daxili bir vəziyyətdir. Bu söz, bəzən “uğurlu” kimi də tərcümə olunsa da, “uğur” daha çox xarici nailiyyətlərə istinad edir, “məsudluq” isə daha çox daxili bir vəziyyətdir.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- Məsud bir ailə həyatı qurmuşdu.
- O, məsud bir yaşayış keçirirdi.
- Uğurlu imtahan nəticələri onu çox məsud etdi.
- Mənim məsud günlərim.
- [Maral:] Məsud bir göyərçin kimi saf və azadə yaşayırdım… (burada məsud, azadlıq və saflıq hissi ilə əlaqələndirilərək daha geniş bir məna kəsb edir).
Qeyd edək ki, “məsud” sözünün sinonimləri olaraq “xoşbəxt”, “bəxtiyar”, “səadətli”, “şad”, “fərəhli” kimi sözlər işlənə bilər, lakin hər birinin özünəməxsus kontekstu və nüansları vardır. “Məsud” sözü daha geniş və dərin bir məna ifadə edərək, xoşbəxtliyin dayanıqlı və daxili bir vəziyyət olduğunu vurğulayır.