Məşuqəbaz sözü əsasən köhnəlmiş bir sözdür və Azərbaycan dilinin leksik tərkibində nadir hallarda işlənir. Etimoloji baxımdan, "məşuqəbaz" sözü iki əsas hissədən təşkil olunmuşdur: "məşuqə" və "-baz". "Məşuqə" sözü ərəb mənşəli olub, sevilən qadın, sevgilisi, əzizlənən qadın mənasını verir. "-baz" isə fars mənşəli bir şəkilçi olub, "edən", "vuran", "axtaran" kimi mənaları ifadə edir. Beləliklə, "məşuqəbaz" sözü hərfi mənada "məşuqə axtaran", "məşuqə ilə məşğul olan", "məşuqə əldə etməyə çalışan" kimi mənalar daşıyır.
Lüğətlərdə "aşnabaz" sözü ilə sinonim kimi göstərilməsinə baxmayaraq, "məşuqəbaz" daha çox romantik əlaqələrə yönəlmiş, yalnız cinsi əlaqəyə deyil, həm də sevgidən, əlaqədən danışan bir termindir. "Aşnabaz" isə daha geniş mənada, qadınlarla cinsi əlaqələr quran kimsə kimi başa düşülə bilər. Bu baxımdan, "məşuqəbaz" sözü daha seçici və məhdud bir anlamda işlənir.
Misal olaraq verilən S.Ə.Şirvani misrasında ("Sənə layiq deyil, Seyyid, dəxi məşuqəbaz olmaq.") sözün mənfi kontekstdə işləndiyini görürük. Burada "məşuqəbaz olmaq" həm çoxsaylı qadınlarla əlaqədə olmaq, həm də layiq olmayan, aşağı davranış olarak təqdim olunur. Sözün bu istifadəsi şəxsin əxlaqsızlığını, yüngülcül əlaqələrə meylini ifadə edir.
Müasir Azərbaycan dilində "məşuqəbaz" sözünün işlənməsi çox nadirdir və ədəbiyyatda köhnəlmiş bir leksik vahid kimi qalmışdır. Əvəzinə, eyni mənanı ifadə edən digər, daha müasir sinonimlər işlədilir. Ancaq sözün tarixi və etimoloji məlumatı dilin inkişafını anlamaq üçün vacibdir.