Mif [yun. mythos] — qədim xalqların ilahi varlıqlar, əfsanəvi qəhrəmanlar, kainatın yaranması, təbiət hadisələri, insanın mənşəyi və s. haqqında izahları özündə əks etdirən, nəsillərdən-nəsillərə ötürülən, dini, əxlaqi, kosmoqonik, etioloji və digər inancları əhatə edən rəvayət və hekayələr sistemidir. Miflər sadəcə hekayələr deyil, həm də müəyyən bir mədəniyyətin dünya görüşünü, dəyər sistemini, sosial quruluşunu və mənəvi prinsiplərini əks etdirən əsas ideoloji və mədəni elementlərdir. Onlar, əslində, bir xalqın mənəvi tarixinin, kollektiv yaddaşının və ontoloji anlayışlarının əksidir.
Miflərin məzmunu müxtəlif ola bilər: bəzi miflər kainatın yaranması haqqında hekayələr danışır (kosmogonik miflər), bəziləri təbiət hadisələrinin səbəblərini izah edir (etioloji miflər), bəziləri isə qəhrəmanların nailiyyətlərindən, onların mübarizələrindən və qələbələrindən bəhs edir. Miflər həmçinin əxlaqi normaların, sosial qaydaların və adət-ənənələrin əsasını təşkil edə bilər, cəmiyyətin sosial strukturunun möhkəmlənməsinə və qorunmasına xidmət edir. Miflərdə simvolizm geniş yayılmışdır; personajlar, hadisələr və yerlər müəyyən ideya və konsepsiyaları ifadə edirlər.
Müasir elm mifləri sadəcə nağıllar və ya uydurmalar kimi deyil, həm də müəyyən bir cəmiyyətin mədəni və intellektual tarixini anlamaq üçün vacib mənbələr kimi araşdırır. Antropologiya, ədəbiyyatşünaslıq, dinşünaslıq və digər sahələr miflərin tədqiqi ilə məşğul olur. Mifologiyanın öyrənilməsi insanın düşüncə tarixini, dini və mənəvi inkişafını anlamağa kömək edir. Qeyd edək ki, miflər zaman keçdikcə dəyişə bilər, yeni elementlər əlavə oluna və ya köhnələr çıxarıla bilər. Lakin əsas mahiyyət, həmin xalqın dünya görüşünü ifadə etmək xüsusiyyətini qoruyub saxlayır.
Əsatir sözü də miflərlə sinonim kimi işlənə bilsə də, bəzən daha geniş mənada – qədim dövrlərdən qalan bütün rəvayətlər, əfsanələr və hekayələr üçün istifadə olunur. Beləliklə, mif, əsatirin daha spesifik bir növü hesab oluna bilər.