Munis [ər. münis] sifət. Əsas mənası "mehriban, ünsiyyətcil, istiqanlı" olmaqdır. Lüğətlərdəki sadə təriflərdən fərqli olaraq, "munis" sözünün daha dəqiq və geniş bir izahı verilə bilər. Bu söz sadəcə "mehriban" olmaqdan daha çox, daxili bir sakitlik və xoş əhval-ruhiyyə ilə birləşən xoş münasibət və dərin insaniyyət hissi ifadə edir. Munis insan yalnız xarici olaraq mehribandır, həm də içdən insanlara qarşı şəfqət və anlayış bəsləyir. Onun ünsiyyəti səmimidir və təbii olaraq ətrafdakılara pozitiv enerji yayır.
Munis insanın davranışı daima səmimiyyətə və hörmətə əsaslanır. O, hər kəslə asanlıqla ünsiyyət qurur, dinləməyi bacarır və başqalarının hisslərinə həssasdır. Qəzəb və aqressivlik onun xarakterinə uyğun deyildir. Münaqişələri sülh yolu ilə həll etməyə çalışır və ətrafındakıları daima müsbət istiqamətləndirir.
Cümlədə istifadəsi: "O, çox munis bir insandı, hər kəsə kömək etməyə həmişə hazır idi." bu cümlədə "munis" sözü insanın mehribanlıq, köməksevərlik və səmimiliyini vurğulayır. Başqa bir nümunə: "Munis səsi ilə uşaqlara nağıl danışırdı." burada "munis" sözü səsin xoş, əzizləyici və rahatlatıcı xüsusiyyətlərini ifadə edir. "Munis bir baxışla məni sakitləşdirdi" cümləsində isə "munis" sözü baxışın rahatlıq və sülh verən təsirini ifadə edir.
Ədəbiyyatda "munis" sözü tez-tez müsbət qəhrəmanları təsvir etmək üçün istifadə olunur, onların daxili gözəlliklərini və əxlaqi kamilliklərini vurğulayır. Sözün etimologiyasına gəldikdə isə, ərəb mənşəli olan "munis" sözü "yaxınlıq, dostluq, məhəbbət" mənalarını da özündə ehtiva edir. Bu mənalar sözün müasir istifadəsində də əks olunur.