Müsaidə [ər.] sözü Azərbaycan dilində "izin, icazə, rüsxət" mənalarında işlənən bir termindir. Ərəb dilindən gələn bu söz, fəal işlənməsinə baxmayaraq, klassik ədəbiyyatda və müasir dilin daha formal üslublarında daha çox rast gəlinir. Sözün kökü olan "سَعَدَ" (sə'ədə) felinin mənası "xoşbəxt etmək, xoşlamaq, yardım etmək"dir. Bu da müsaidənin "xoşlanma", "razılıq" və nəticədə "icazə" mənalarını əks etdirir. Beləliklə, müsaidə sadəcə "icazə" deyil, bir işin, hadisənin baş verməsinə verilən razılığın, hətta xoşməramlı bir tərəfdən kömək etmə istəyinin də ifadəsidir.
Müsaidə sözü, "izin", "icazə", "rüsxət" sözləri ilə sinonim olsa da, onlardan bir qədər fərqli kontekstlərə malikdir. Məsələn, "izin" daha geniş məna daşıyır və formal və qeyri-formal vəziyyətlərdə istifadə oluna bilir. "İcazə" isə daha rəsmi və məsuliyyətli qərarlara işarə edir. "Rüsxət" isə daha köhnə və ədəbi bir söz olub, xüsusilə yüksək vəzifəli şəxslərin verdiyi icazələr üçün işlədilir. Müsaidə isə bu üç sözün arasında yer alaraq daha çox rəsmi, anlamlı və hörmətli bir icazə və ya razılıq ifadə edir. Bu sözü daha çox yuxarı vəzifəli şəxslərin verdiyi icazələr və ya müəyyən bir hüququn verilməsi ilə bağlı kontekstlərdə istifadə etmək mümkündür.
Misal üçün: "Müdir səfərə müsaidə verdi" cümlesində müsaidə sadəcə icazə deyil, həm də müdirin səfərin mümkünlüyünə qoyduğu razılıq və hətta bu səfərə mənəvi və ya maddi dəstək vermək istəyini də ifadə edə bilir. Başqa bir nümunə olaraq, "Əsgər zabitdən hücuma müsaidə istədi" cümlesini göstərək. Burada müsaidə, sadəcə bir əmrin icazəsi deyil, həm də həmin əməliyyatın təhlükəsizliyinin təmin olunması üçün üst qurumdan alınan razılıqdır.
Yekun olaraq, müsaidə sözü "izin", "icazə", "rüsxət" sözləri ilə sinonim olsa da, daha rəsmi, hörmətli və anlamlı bir kontekstdə işlənir və arxasında sözün etimologiyasından gələn xoşməramlı bir məna daşıyır.