Nadinclik (ərəb. نَجِس - nəcis - "pak olmayan, murdar" kökündən törəmiş, Azərbaycan dilinə ərəb dilindən keçmiş söz olaraq başlanğıcda "paklıqdan, təmizlikdən kənar, murdarlıq" mənalarını ifadə edirdi. Sonralar isə mənası genişlənərək, əxlaqi baxımdan pis əməlləri, yaramazlığı, dəcəlliyi ifadə etməyə başlayıb.)
Mənası: 1. Dəcəllik, şuluqluq, yaramazlıq, ədəbsizlik, hörmətsizlik, qayda-qanun pozuntusu: Nadinclik etmək – qaydalara, əxlaqa zidd hərəkətlər etmək, başqalarına narahatçılıq vermək, yaramazlıq etmək deməkdir. Bu mənada nadinclik sözü, əsasən uşaqlar üçün istifadə olunur, lakin bəzən böyüklər üçün də işlənə bilər, hətta daha geniş sosial kontekstlərdə də - məsələn, ictimai qaydaları pozmaq, iğtişaş törətmək kimi hallarda da işlədilə bilər.
2. (Daha az işlənən mənası) Pis niyyət, şər, zərərli əməllərə meyillilik: Bu mənada nadinclik, insanın iç dünyasındakı mənfi hissləri, pis niyyətləri ifadə edir. Məsələn, "ürəyində nadinclik var" ifadəsi, şübhəli, pis niyyətli olduğunu göstərir.
Misallar:
a) Uşağın nadincliyi valideynləri bezdirib. (uşağın yaramazlığı)
b) Onun nadincliyi, qonşularına çox əziyyət verirdi. (qonşulara hörmətsizlik, əsəb pozuntuları)
c) O, öz nadincliyindən zövq alan bir dəcəl kimi şən-şən gülümsəyir. (öz yaramazlığından məmnunluq)
d) Sınıfda yaranmış nadinclik müəllimin müdaxiləsi ilə sona çatdı. (qaydaların pozulması, iğtişaş)
e) Onun gözlərindəki nadinclik, qəlbimdə şübhələr yaratdı. (pis niyyətin ifadəsi)