Ada: ...namə (fars mənşəli)
"-namə" əlavəsi fars dilindən gələn bir əlavədir və "kitab", "risalə", "məktub", "sənəd", "yazı", "xəbər" və ya ümumiyyətlə, hər hansı bir yazılı məlumat və ya əsəri ifadə edir. İsimlərə əlavə edilərək, həmin isimə aid yazılı bir əsərin mövcudluğunu bildirir. Yəni, "...namə" əlavəli sözlər, müəyyən bir mövzunu, şəxsi və ya hadisəni əks etdirən yazılı bir əsərin adını təşkil edir.
Mənası, kontekstdən asılı olaraq müxtəliflik göstərsə də, əsas mahiyyəti həmişə yazılı məlumatın ifadəsidir. Məsələn, "şəmsnamə" günəş haqqında yazılmış bir əsəri, "təzkirenamə" isə bioqrafiyalar məcmuəsini bildirir. "Fəlsəfənamə" fəlsəfəyə dair bir kitab, "səfərnamə" səyahət haqqında yazılmış bir əsər deməkdir. "Məktubnamə" isə məktublardan ibarət bir məcmuəni ifadə edir. Bu cür birləşmələrdə "-namə" əlavəsi əsas sözün mənasını tamamlayaraq, onun yazılı bir əsər şəklində təqdim olunduğunu göstərir.
Beləliklə, "-namə" əlavəsinin işlənməsində iki əsas cəhət ön plana çıxır: birincisi, yazılı əsərin mövzusu; ikincisi isə həmin əsərin özünün mövcudluğu və formasının bildirilməsidir. Əlavənin mənası, qoyulduğu sözün mənası ilə birləşərək yeni bir məna yaradır. Bu birləşmə dəqiq və aydındır, heç bir qeyri-müəyyənlik yaratmır.
Müxtəlif cümlələrdə nümunələr:
- O, qədim əlyazmalar arasında nadir bir səfərnamə tapdı.
- Tarixçilər təzkirenamələrə əsaslanaraq araşdırmalar aparırlar.
- Kitabxanada çoxlu sayda fəlsəfənamə var.
- Onun yazdığı şəmsnamə elmi dairələrdə böyük maraq doğurdu.