Nimfa (yun. Νύμφη, Nýmphē) — Qədim Yunan mifologiyasında təbiətin müəyyən elementləri ilə bağlı olan, ölümsüz, lakin qeyri-ölümlü tanrılardan fərqli olaraq, bəşəri xüsusiyyətlərə malik mifoloji varlıqlardır. Onlar əsasən təbiətin müəyyən yer və obyektlərinin ruhu kimi təsvir olunurdular. Nimfaların təsnifatı yaşadıqları mühitə əsasən müəyyən edilirdi.
Məsələn, nayaridlər (Νηϊάδες, Nēiades) bulaqların, çayların və göllərin nimfaları idilər; driadlar (Δρυάδες, Dryádes) ağacların, xüsusilə də meşələrin ruhları; alşeyadlar (Ἁμαδρυάδες, Hamadryádes) isə müəyyən bir ağacın ömrü ilə bağlı olan və həmin ağacın məhv olması ilə birgə ölən nimfalar idi. Bundan əlavə, oreadlar (Ὀρεάδες, Oreádes) dağların, meliarlar (Μελιάδες, Meliádes) kül ağaclarının, neleadlar (Νηληΐδες, Nēlēïdes) isə dəniz nimfaları kimi müxtəlif növ nimfalar mövcud idi. Onların hər birinin özünəməxsus xüsusiyyətləri, vəzifələri və simvolik mənaları var idi.
Nimfaların görünüşü ümumiyyətlə gənc, gözəl qadınlar kimi təsvir olunur, ancaq bəzən heyvanlarla əlaqələndirilərək, məsələn, quşların qanadları və ya heyvanların quyruqları ilə təsvir olunardılar. Onlar müəyyən bir ərazinin, bitkinin və ya su hövzəsinin qoruyucuları hesab olunur, insanlara kömək edə, ancaq qəzəbləndikləri halda zərər də vura bilərdilər. Yunan ədəbiyyatında və incəsənətində nimfalar tez-tez tanrı və qəhrəmanlarla əlaqələndirilərək sevgi və romantika motivlərində iştirak edirdilər.
Beləliklə, "nimfa" sözü sadəcə "təbiət ilahələri" ifadəsindən daha çox məna daşıyır. Bu söz, müəyyən təbiət elementlərinə bağlı olan, ölümsüz, lakin insanlarla əlaqə saxlayan, müxtəlif xüsusiyyətlərə malik mifoloji varlıqları ifadə edir və Yunan mifologiyasının zəngin təsəvvür dünyasının ayrılmaz bir hissəsidir.