Odlu-odlu zərfi Azərbaycan dilində intensivlik bildirən, hərarətli və ehtiraslı bir hərəkət və ya vəziyyəti ifadə edən bir söz birləşməsidir. "Odlu" sözünün təkrarlanması intensivi artırır və təsvir olunan hərəkətin və ya vəziyyətin qızğınlığını, şiddətini vurğulayır. Bu zərf, əsasən hisslərin, duyğuların və ya hərəkətlərin ifadəsində işlənir.
Mənası "ehtirasla", "hərarətlə", "qızğın surətdə", "şövqlə", "alovla" kimi ifadələrlə sinonimdir. Lakin bu sinonimlərin hamısı "odlu-odlu"nun ifadə etdiyi intensivliyi tam əks etdirmir. "Odlu-odlu" daha çox, nəinki hərəkətin, həm də onu həyata keçirən şəxsin daxili vəziyyətini, yəni həyacanını, ehtirasını, qızğınlığını ifadə edir.
Misal olaraq verilən cümlədə ("Odlu-odlu [Rüstəm Mayaya] bildirdi ki, hər yerdə və hər zaman kişinin borcu qadına hörmət etməkdir, ona qul...") "odlu-odlu" zərfi Rüstəmin Mayaya dediklərini nə qədər hərarətlə, ehtirasla və ya hətta qəzəblə bildirdiyini göstərir. Söz birləşməsinin bu kontekstdə istifadəsi Rüstəmin fikrinin nə qədər əhəmiyyətli və önəmli olduğunu vurğulayır. Əgər cümlədə "bildirdi" əvəzinə "söylədi" və ya "deyildi" kimi daha neytral bir fellər işlənsəydi, "odlu-odlu" zərfinin ifadə etdiyi intensivlik azalar və mətnin ümumi təsiri dəyişərdi.
Etimoloji baxımdan, "od" sözü qədim türk dillərindən mirasdır və "alov", "yanma", "hərarət" mənalarını verir. "Odlu-odlu" söz birləşməsi isə bu əsas mənanın təkrarı və intensivləşdirilməsi yolu ilə yaranmışdır. Zərfin söz birləşməsi kimi formalaşması onun ifadə etdiyi intensivliyin daha da artmasına səbəb olur.
Ümumiyyətlə, "odlu-odlu" zərfi Azərbaycan dilinin ifadə imkanlarını zənginləşdirən və müxtəlif kontekstlərdə dəqiq və effektli istifadə oluna bilən bir söz birləşməsidir. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq müəyyən dərəcədə dəyişə bilər, amma əsas məna həmişə hərarətli, ehtiraslı və qızğın bir vəziyyəti və ya hərəkəti ifadə etməkdir.