Oğru sözü Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir sözdür və əsasən oğurluq edən şəxsi ifadə edir. Lüğətlərdəki “oğurluq edən adam, oğurluqla məşğul olan adam” tərifi əsas mənasını əks etdirir, lakin sözün semantik sahəsini tam əhatə etmir. Daha dəqiq və geniş bir izah aşağıdakı kimi verilə bilər:
Oğru: (ərəb. سَرِقَ - səriqə – oğurlamaqdan) Başqasına məxsus əşyanı, malı, pulu və s. qanunsuz olaraq, gizlincə ələ keçirən, mənimsəyən şəxs. Bu mənada oğru sözü həm peşəkar oğruları, həm də təsadüfi oğurluq edənləri əhatə edir. Oğruluq hərəkətinin miqyası (kiçik bir əşyanın oğurlanması ilə böyük bir soyğunçuluq arasında) sözün mənasını dəyişdirmir. Əsas odur ki, hərəkət qanunsuz və gizli olsun.
Oğru sözü, kontekstdən asılı olaraq, metonimiya yolu ilə oğurluğun özü üçün də işlənə bilər: “Oğru evə girmişdi” cümləsində “oğru” sözü konkret bir şəxsi yox, oğurluq hadisəsini bildirir. Bundan əlavə, məcazi mənada da işlənə bilər: “Sən həqiqətən də oğru sözlər söyləyirsən!” cümləsində sözün mənası yalançı, etibarsız, riyakar mənasında işlənir.
Xətai misalında (“Casusmusan ki, yoxsa oğru? Ya əyrimisən ki, yoxsa doğru?”) “oğru” sözü doğrudan doğruya oğurluq edən şəxs mənasında deyil, daha geniş “etibarsız”, “dələduz”, “yalançı” mənalarında işlənir. Bu isə sözün kontekstdən asılı olaraq məna çalarlarının dəyişməsini göstərir.
Qeyd edək ki, "oğru" sözünün sinonimləri "quldur", "hırsız", "qabaqçı" və s. sözlərdir. Lakin bu sözlərin arasında incə leksik fərqlər vardır və hər biri müəyyən kontekstlər üçün daha uyğun ola bilər.