Opportunist sözü latın dilindən ("opportunus" - əlverişli, uyğun zamanı tapmış) mənşəli olub, əsasən iki əsas mənada işlədilir. Birinci və əsas mənası, opportunizm siyasətinə sadiq qalan və bu siyasəti həyata keçirən şəxsi bildirir. Bu mənada opportunist, şəxsi maraqlarını önə çəkən, mövcud vəziyyətdən maksimum fayda əldə etməyə çalışan, əxlaqi və prinsiplərindən daha çox fürsətlərə və şəxsi qazanca yönələn bir insanı təsvir edir. Belə bir insan situasiyanı mənimsəyərək, öz məqsədlərinə çatmaq üçün hər hansı bir vasitədən - əxlaqi cəhətdən doğru olsun ya da olmasın - istifadə etməkdən çəkinmir.
İkinci mənada isə, opportunizmə aid olan və ya opportunizm xarakterli olan hər hansı bir hadisə, hərəkət və ya vəziyyət təsvir olunur. Məsələn, "opportunist davranış", "opportunist siyasət", "opportunist fürsət" ifadələrində olduğu kimi. Bu mənada sözün özündə mənfi bir konnotasiya daha aydın görünür, çünki opportunist hərəkət və ya siyasətin əsasında şəxsi mənfəət həmişə ədalət, əxlaq və ya prinsipial mövqelərin üstündə qalır.
Cümlə içərisində istifadəsinə nümunələr:
- O, həmişə opportunist yanaşma ilə işə başlayırdı: əvvəl əlverişli bir şərait gözləyir, sonra hərəkətə keçirdi.
- Onun opportunist siyasəti, sonda özünə qarşı çevrildi.
- Bu opportunist fürsəti əldən verməmək üçün dərhal razılığını verdi.
- Şirkətin opportunist marketinq strategiyası böyük gəlir əldə etməsinə səbəb oldu (burada mütləq mənfi bir konnotasiya yoxdur, əsasən nəticəyə diqqət yetirilir).
Qeyd etmək lazımdır ki, "opportunist" sözü hər zaman mənfi bir mənada işlənməsə də, çox hallarda şəxsi mənfəət əldə etmək üçün prinsiplərdən uzaqlaşmaq və əxlaqi cəhətdən şübhəli hərəkətlərə meyl etmək mənasını verir. Ona görə də, bu sözü işlədərkən kontekstin düzgün seçilməsi çox vacibdir.