Pəhləvan (fars. پهلوان - pahlavān) sözü fars mənşəlidir. İlkin mənası "qəhrəman", "igid", "cəsur döyüşçü" deməkdir. Lüğətlərdə sadəcə "çox güclü adam" kimi təqdim olunsa da, bu, pəhləvan anlayışının tam əhatəsini verməkdən uzaqdır. Pəhləvan anlayışı sadəcə fiziki gücdən deyil, həm də mənəvi cəhətdən üstün keyfiyyətlərə – cəsarət, şücaət, ədalət, mərdlik, vətənpərvərlik kimi xüsusiyyətlərə malik olan şəxsi ifadə edir.
Tarixən pəhləvanlar Sasanilər dövründən başlayaraq fars mədəniyyətində mühüm rol oynamış, döyüş sənətinin, xüsusilə də güclü fiziki qüvvə tələb edən növlərinin (məsələn, güləş) ustaları olmuşlar. Onlar cəmiyyətdə yüksək hörmətə malik idilər və cəsarətləri, gücləri ilə xalqın qoruyucusu kimi qəbul edilirdi.
Müasir dövrdə pəhləvan termini əsasən güclü, cəsur adam mənasında işlənsə də, tarixi konteksti nəzərə alaraq, onun sadəcə "çox güclü adam" mənasından daha geniş bir mənaya malik olduğunu qeyd etmək vacibdir. Məsələn, "O, həqiqi bir pəhləvandır" cümləsində söz yalnız fiziki gücü deyil, həm də mənəvi keyfiyyətləri əks etdirir. "Pəhləvanlar yarışında qalib gəldi" cümləsində isə söz daha çox fiziki gücü və peşəkarlığı ifadə edir.
Beləliklə, pəhləvan sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, əsasında güc, cəsarət, şücaət və mənəvi üstünlük anlayışları dayanır. Bu sözün istifadə edilməsi həmsöhbətdə hörmət və heyranlıq hisslərini ifadə edir.