Radiotexnika [lat. radiare (şüalanmaq) və yun. technē (sənət, səriştə)] – Yüksək tezlikli elektromaqnit dalğalarının yaradılması, ötürülməsi, qəbul edilməsi və emal edilməsi ilə məşğul olan elm və texnika sahəsidir. Radiotexnika, elektromaqnit dalğalarının xassələrindən istifadə edərək məlumatların (səs, görüntü, məlumatlar və s.) məsafədən ötürülməsi üçün vasitələr və sistemlər yaradır. Bu sahə, radio dalğalarının yayılma qanunlarını, antenlərin quruluşunu və iş prinsiplərini, qəbuledicilərin və vericilərin sxemləri və konstruksiyalarını, siqnal emalı metodlarını və s. əhatə edir.
Radiotexnikanın əsas tətbiq sahələri aşağıdakılardır:
- Rabitə: Mobil rabitə, radio yayımı, peyk rabitəsi, televiziya yayımı və s.
- Veriliş: Radio və televiziya verilişlərinin ötürülməsi.
- Naviqasiya: Gəmilərin, təyyarələrin və digər nəqliyyat vasitələrinin naviqasiyası üçün radiolokasiya sistemləri.
- Astronomiya: Radioastronomiya – kosmik obyektlərin radio dalğalarının müşahidəsi.
- Radar: Obyektlərin məsafəsini, sürətini və istiqamətini müəyyən etmək üçün istifadə olunan radiolokasiya sistemləri.
- Sensor texnologiyaları: Müxtəlif parametrləri (məsələn, temperatur, təzyiq, rütubət) uzaqdan ölçmək üçün radiotexniki cihazlar.
Radiotexnika, elektrodinamika, elektronika, anten-verici texnikası, siqnal emalı və digər elmi sahələrlə sıx bağlıdır. Müasir radiotexnika, mikroelektronikanın inkişafı sayəsində, daha kompakt, yüksək performanslı və enerji səmərəli cihazların yaradılmasına imkan verir. Sözün mənşəyindəki "radiare" sözü "şüalanmaq" mənasını verir ki, bu da radiodalğaların yayılma xüsusiyyətini ifadə edir. "Techne" isə hər hansı bir sənət və ya səriştəni bildirir.
Misallar:
- Yeni nəsil radiotexnika cihazları daha yüksək keyfiyyətli siqnal ötürür.
- O, radiotexnika sahəsində ixtisaslaşmış mühəndisdir.
- Müasir radiotexnika kəşfləri həyatımızı xeyli asanlaşdırıb.