Radiotelefon sözü latın dilindəki "radiare" (şüalanmaq, yayılmaq) , yunan dilindəki "tele" (uzaq) və yenə yunan dilindəki "phone" (səs) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Bu termin, radio dalğaları vasitəsilə uzaq məsafələrə səs ötürməyə imkan verən qəbuledici və verici cihazların birlikdə təşkil etdiyi sistemə aiddir.
Daha geniş izah etmək üçün radiotelefonun əsas funksiyalarını və iş prinsiplərini nəzərə almaq lazımdır. Radiotelefon, səsin elektrik siqnallarına çevrilməsi, bu siqnalların radio dalğaları vasitəsilə ötürülməsi və qəbuledici tərəfdə bu siqnalların yenidən səsə çevrilməsi prinsiplərinə əsaslanır. Bu proses iki əsas hissədə baş verir: verici və qəbuledici. Verici hissə səsi elektrik siqnallarına çevirir, bu siqnalları gücləndirir və radio dalğaları şəklində yayır. Qəbuledici hissə isə bu radio dalğalarını qəbul edir, elektrik siqnallarına çevirir və gücləndirərək səs formasına salır.
Radiotelefon termini müasir texnologiyalarda bir çox cihazı əhatə edə bilər. Məsələn, mobil telefonlar, avtomobil telefonları, həmçinin xüsusi rabitə sistemləri üçün istifadə olunan radiotelefonlar bu terminin daxilində yer alır. Bu cihazların hamısının əsas xüsusiyyəti radio dalğaları vasitəsilə uzaq məsafələrə səs ötürmək qabiliyyətidir. Lakin, texnologiyanın inkişafı ilə yanaşı, radiotelefonlar yalnız səs ötürməklə yanaşı, məlumat ötürmə, video zənglər kimi əlavə funksiyalara da malik ola bilərlər.
Cümlədə istifadəsi nümunələri:
- O, dağlarda əlaqəni itirməmək üçün güclü bir radiotelefondan istifadə edirdi.
- Yeni radiotelefonun batareyası çox uzun müddət işləyir.
- Təcili hallar üçün hər kəsin cibində radiotelefon olmalıdır.
- Müasir radiotelefonlar yalnız danışmaq üçün deyil, internetə çıxmaq və məlumat paylaşmaq üçün də istifadə olunur.