Rəşadət (ər. رَشَادَة - rəşada) sözü ərəb dilindən götürülmüşdür və əsasən "cəsarət", "igidlik", "qəhrəmanlıq" mənalarını ifadə edir. Lakin, sadəcə cəsarətli hərəkətləri deyil, həm də bu hərəkətlərin arxasında duran əzmkarlığı, mübarizliyi və şücaəti əhatə edir. Yəni, rəşadət, təkcə qorxmazlıq deyil, həm də məqsədə çatmaq üçün göstərilən səylə, mübarizə ilə əlaqədardır. Bu səbəbdən, sadəcə fiziki güc və cəsarət deyil, əqli və mənəvi gücü, əzmkarlığı da özündə ehtiva edir.
Lüğətlərdə "igidlik", "qoçaqlıq", "qəhrəmanlıq" kimi sinonim sözlərlə izah olunsa da, rəşadət bu sözlərdən bir qədər fərqlənir. "İgidlik" və "qoçaqlıq" daha çox fiziki güc və cəsarətə yönəlib, "qəhrəmanlıq" isə böyük və əhəmiyyətli bir işin görülməsini ifadə edir. Rəşadət isə bu üç mənanı özündə birləşdirərək daha geniş və dərin bir məna kəsb edir. O, həm fiziki, həm də mənəvi cəsarəti, həm də əzmkarlığı, mübarizəni, məqsədə çatmaq üçün göstərilən səyi əhatə edir.
Cümlədə necə işləndiyi nümunələri:
- Döyüş rəşadəti: Döyüş meydanında göstərilən cəsarət, şücaət və əzmkarlıq.
- Əmək rəşadəti: Çətin və təhlükəli şəraitdə, əzmkarlıqla və cəsarətlə görülən işlər, əmək fəaliyyəti.
- Əsgərlərin rəşadəti: Əsgərlərin döyüşdə göstərdikləri igidlik, qəhrəmanlıq və şücaət.
- Ələsgər ağanın bu rəşadəti usta Ağabalanın yadından heç çıxmırdı: Ələsgər ağanın göstərdiyi cəsarət, əzmkarlıq və şücaət usta Ağabalanın yaddaşında silinməz iz buraxdı.
Beləliklə, rəşadət sadə bir söz deyil, dərin məna ehtiva edən, müxtəlif kontekstlərdə fərqli çalarlarda işlənən zəngin bir leksik vahiddir.