Rəvan sözü fars mənşəli olub, əsasən sifət və zərf kimi işlənir. Lüğətlərdəki "axıcı, səlis, aydın, asan oxunula və başa düşünülə bilən tərzdə" tərifi sözün əsas mənasını əhatə etsə də, daha geniş və dəqiq bir izah təqdim etmək mümkündür.
Rəvanlıq, bir mətnin, nitqin və ya hər hansı bir prosesin maneəsiz, fasiləsiz və təbii bir axıcılıqla irəliləməsini ifadə edir. Bu axıcılıq yalnız dilin səlisliyi ilə deyil, həmçinin mənanın aydınlığı, məntiqi ardıcıllıq və üslubun uyğunluğu ilə bağlıdır. Məsələn, rəvan bir mətn oxucuda heç bir qarışıqlıq yaratmır, fikirlər asanlıqla başa düşülür və oxuma prosesi zövqlü olur. Rəvanlıq həm yazılı, həm də şifahi nitq üçün vacib bir keyfiyyətdir.
Sifət kimi işləndikdə, "rəvan danışmaq", "rəvan yazı", "rəvan çay" kimi ifadələrdə istifadə olunur. "Rəvan çay" ifadəsi çayın axıcılığını, maneəsiz axışını bildirir. "Rəvan yazı" isə mətnin asanlıqla oxunmasını, başa düşülməsini və məntiqi ardıcıllığını göstərir. "Rəvan danışmaq" isə nitqin səlis, aydın və fasiləsiz olmasını ifadə edir.
Zərf kimi istifadə edildikdə isə, "rəvan axır", "rəvan danışdı", "rəvan oxudu" kimi cümlələrdə işlənir. Bu zaman rəvan sözü hərəkətin və ya prosesin axıcılığını, maneəsizliyini vurğulayır. Məsələn, "Rəvan axır" ifadəsi suyun, havanın və ya digər bir mayenin maneəsiz axışını göstərir.
Ümumiləşdirərək deyə bilərik ki, "rəvan" sözü bir prosesin və ya mətnin səlisliyi, aydınlığı, asan başa düşülməsi və maneəsiz axıcılığı kimi geniş mənaları əhatə edən çoxşaxəli bir termindir. Verilən nümunə cümləsi "Xəyal etmişdi Vaqif kim, rəvan bir xoş qəzəl yazsın" cümləsində isə "rəvan" sözü qəzəlin səlis, gözəl və asanlıqla başa düşülən olduğunu ifadə edir.