Rokoko (fr. Rococo) XVIII əsrin əvvəllərində Fransada yaranmış və Avropanın bir çox ölkəsinə yayılmış bir bədii üslubdur. Bu üslub, Barokkun daha ağır və monumental xüsusiyyətlərindən uzaqlaşaraq, incəlik, zəriflik və əyləncəyə əsaslanır. Rokoko özünü memarlıqda, heykəltəraşlıqda, rəssamlıqda, əşya dizaynında və dekorativ sənətdə açıq şəkildə nümayiş etdirir.
Rokoko üslubunun əsas xüsusiyyətləri arasında aşağıdakıları qeyd etmək olar: qeyri-simmetrik və əyri xətlərin üstünlüyü; incə, bəzən qəribə formalar; bol miqdarda dekorativ elementlər, o cümlədən çiçəkli naxışlar, qabıqlar, volütlər (spiral formalar), puttolar (kiçik uşaq fiqurları); pastel rənglərə üstünlük verilməsi; yüngüllük və hərəkətlilik hissi; əşyaların funksional olmasından daha çox estetik görünüşünə önəm verilməsi. Bu üslub sərhədsiz zəriflik və lüks təəssüratı yaradır.
Rokoko sözünün etimologiyasına gəldikdə, onun mənşəyi dəqiq olaraq müəyyən edilməsə də, "rokay" (rocaille) sözü ilə əlaqələndirilməsi ehtimalı yüksəkdir. "Rokay" Fransız dilində "qabıq" mənasını verir və rokoko üslubunda tez-tez rast gəlinən qabıq formalı bəzəklərlə əlaqədardır. Başqa bir versiyaya görə isə, sözün mənşəyi "rocaille" və "coquille" (dəniz qabıqları) sözlərindən götürülmüşdür.
Cümlədə necə işlənməsinə nümunələr:
- Versal sarayının bəzi interyerləri tipik rokoko üslubunda bəzədilmişdir.
- Onun evinin mebeli rokoko dövrünün incə zərifliyi ilə seçilirdi.
- Rəsm əsərinin rokoko üslubunda olması onun yüngül və oynaq xüsusiyyətlərini vurğulayır.
- Rokoko incəsənəti özünün əzəmətli ab-havası ilə Barokdan fərqlənir.