Səyyad (ər. صَيَّاد - ṣayyād) sözü klassik Azərbaycan ədəbi dilində geniş yayılmış bir termindir. Əsas mənası "ovçu" olsa da, sadəcə heyvan ovlayan şəxsi deyil, daha geniş mənada, hər hansı bir şeyi, məqsədini tutmaq üçün səy göstərən, axtaran və əldə etməyə çalışan şəxsi ifadə edir. Belə ki, ovlanan obyekt yalnız heyvan deyil, həmçinin insan da ola bilər (məsələn, düşmən, cinayətkar). Lüğətdəki "ovçu" tərifi mənanın yalnız bir tərəfini əks etdirir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, ərəb dilindəki kökü olan ṣayada (صَيدَ) felindən törədiyini görürük. Bu fel "ovlamaq", "tutmaq", "ələ keçirmək" mənalarını verir. Beləliklə, səyyad sözü yalnız "ovlayan" deyil, daha çox "ovlayan, tutan, ələ keçirən" kimi daha geniş və dolğun mənaya malikdir.
Ədəbiyyatda səyyad obrazı tez-tez metaforik mənada işlənir. Misal üçün, "sevgi səhrasında səyyad" ifadəsi sevgilinin qəlbinə yol tapmağa çalışan, onun eşqini ələ keçirmək istəyən şəxsi təsvir edir. Burada səyyadın "ov"u konkret bir heyvan yox, sevgi və məhəbbətdir. Eyni şəkildə, hər hansı bir məqsədə çatmaq üçün çalışan insan da metaforik olaraq "səyyad" kimi təsvir edilə bilər. Məsələn, "bilik səhrasında səyyad" bilik axtaran alimi ifadə edə bilər.
Ümumiyyətlə, səyyad sözü konkret və metaforik hər iki mənada işlənə bilən, zəngin məna çalarlarına malik bir sözdür. Onun mənasını anlamaq üçün sözün işləndiyi kontekstin nəzərə alınması vacibdir. Misal olaraq, verilən beyt də "səyyad" sözünü metaforik mənada işlədir: "Gəzmə, ey könlüm quşu, qafil fəzayi-eşqdə; Kim, bu səhranın güzərgahlarda çox səyyadı var". Burada səyyadlar sevgi yolunda qəlbi ovlamağa çalışanlardır.