Sərasimə [fars. سرسيمه] sözü Azərbaycan dilində zərf kimi işlənir və əsasən dəhşət, qorxu, vahimə və həyəcanlı bir vəziyyəti ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "hövlnak, qorxu içərisində, dəhşət içərisində, vahiməli" kimi təriflənməsi sözün zəngin məna çalarlarını tam əks etdirmir. Sözün kökü Fars dilindən gəlir və "baş" (سر - sər) və "sarsılmış, çaşmış" (سیمه - sime) və ya "başsız, çaşqın" mənasını verən köklərdən təşkil olunmuşdur. Beləliklə, sərasimə vəziyyətində olan şəxs sanki başı qarışıq, düşüncəsi qarışıq, ətrafdakıları dəqiq dərk edə bilməyən, qorxu və həyəcandan çaşmış vəziyyətdədir. Bu, sadəcə qorxu deyil, qorxunun səbəb olduğu şüur bulanıqlığı və hərəkət qabiliyyətinin zəifləməsini də əhatə edir.
Sərasimənin istifadəsi müxtəlif kontekstlərdə fərqli çalarlar əldə edə bilər. Məsələn, "O, sərasimə içində qaçdı" cümləsində qorxudan və ya vahimədən qaçışın sürətli və qeyri-iradi olduğunu vurğulayır. "Sərasimə ilə gözlərinə baxdı" cümləsində isə qorxunun və ya dəhşətin gözlərdə ifadə olunduğunu göstərir. Həmçinin, "Sərasimə bir xəbər eşitdi" cümləsində isə xəbərin yaratdığı təsirli vəziyyətin qəfil və həyəcanlı olduğunu vurğulayır.
Ümumiyyətlə, "sərasimə" sözü sadəcə bir duyğu olan qorxudan daha geniş bir məna sahəsini əhatə edir. Bu, qorxudan doğan əsəbilik, çaşqınlıq, hərəkət qabiliyyətinin zəifləməsi və şüur bulanıqlığının birgə təzahürüdür. Sözün ifadə etdiyi vəziyyət, qorxu ilə yanaşı, dəhşət, vahimə, sarsıntı kimi hissləri də özündə birləşdirir və mövzuya daha dramatik və təsirli bir ton verir.
Verilən nümunədəki cümlənin (“[Molla] sərasimə yuxudan oyanıb yanında yatan arvadını dürtmələyir ki: – Arvad, d…”) davamı bilinməsə də, “sərasimə” sözünün burada qəfil yuxudan oyanmanın yaratdığı çaşqınlığı və ya qorxu hissini ifadə etməsi daha ehtimal olunandır.