Sırıma sözü "sırımaq" felindən törəmiş isimləşmişdir. Əsas mənası, əşyanın (xüsusilə də parça, iplik və s.) uzununa, nazik şəkildə, qıvrıla-qıvrıla uzadılması, yayılması və ya asılmasıdır. Bu mənada, sırıma bir növ quruluş, forma və ya vəziyyət bildirir. Məsələn, "Pərdənin sırıması gözəl idi" cümləsində sırıma, pərdənin asılma formasını ifadə edir. Sözün ikinci mənası isə, sırıqlı sözünün birinci mənası ilə bağlıdır və burada "uzun, nazik, qıvrım-qıvrım bir şey" kimi də başa düşülə bilər. Bu isə, məsələn, uzun və nazik bir ip, bir parça və ya hətta bir yol üçün istifadə oluna bilər. Verilmiş nümunədəki "güləbətinli sırıma" ifadəsi isə, ehtimal ki, güləbətinlə bəzədilmiş, uzun və qıvrım bir parça və ya iplik növünü təsvir edir. Bu kontekstdə, "sırıma" həm forma, həm də materialı əhatə edən bir termin kimi işlənir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "sırımaq" feli, türk dillərində geniş yayılmış "sır- " kökündən törəmişdir. Bu kök, "uzanmaq", "yayılmaq", "uzadılmaq" mənalarını ifadə edir. "Sırıma" sözü də bu mənaları özündə əks etdirir. Sözün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsasında "uzunluq", "qıvrım", "uzanma" kimi anlayışlar durur.
Müxtəlif cümlələrdə "sırıma" sözünün necə işləndiyinə dair bir neçə nümunə:
- Pərdənin sırıması otağa xüsusi bir gözəllik verirdi.
- Qədim şəhərin dar, sırımlı küçələrində itib-batmışdı.
- Sırıma şəklində düzülmüş ipliklər toxuculuqda istifadə olunurdu.
- Çayın sahilində sırıma bir yol uzanırdı.
Göründüyü kimi, "sırıma" sözü müxtəlif kontekstlərdə fərqli mənalarda istifadə oluna bilər. Ancaq bütün bu istifadə hallarında əsas məna – uzunluq, qıvrım və ya yayılma – qalır.