Sitarə sözü ərəb mənşəlidir. Azərbaycan dilinə ərəb dilindən keçmişdir və əsasən klassik ədəbiyyatda, xüsusilə şeirlərdə işlədilmişdir. Lüğətlərdə əsasən "ulduz" mənasında izah olunsa da, bu tərif sözün ifadə etdiyi incə mənaları tam əhatə etmir.
"Sitarə" sadəcə "ulduz" demək deyil, daha çox parıltılı, gözəl, cazibədar ulduzu, xüsusilə də gecə səmasında fərqlənən, diqqəti cəlb edən ulduzu ifadə edir. Sözün əsas mənasına əlavə olaraq, bədii ədəbiyyatda "sehrli işıq", "nəcib və əzəmətli varlıq" kimi məcazi mənalarda da işlənə bilər.
Misal üçün, gətirilən misrada ("Ey bəxtimin sitarəsi, bu sübh açılmasın; Mahi-rüxun yetər bu gecə karivanə şəm!") "sitarə" sözü şairin bəxtinin simvolu kimi istifadə olunmuşdur. Burada ulduzun fiziki görünüşündən daha çox onun nuru, parlaqlığı, bəxti təmsil etməsi ön plana çıxır. Sözün bu məcazi istifadəsi "sitarənin" sadəcə astronomik bir cisim deyil, eyni zamanda müəyyən keyfiyyətləri, xüsusiyyətləri ifadə etmə qabiliyyətinə malik olduğunu göstərir.
Ümumiyyətlə, "sitarə" sözü "ulduz" mənasından daha dərin, daha poetik bir məna daşıyır və klassik ədəbiyyatın zəngin leksikasının tərkib hissəsidir. Müasir Azərbaycan dilində nadir hallarda istifadə olunsa da, ədəbiyyatda özünəməxsus estetik təsiri saxlayır.