Solğun (sıf.): Bu sifət, əsasən rəngin azalması, solması və ya zəifləməsi ilə əlaqəli olaraq istifadə olunur. Əsas mənası "rəngi qaçmış, rəngi solmuş, soluq" olmaqla yanaşı, daha geniş kontekstdə bir çox mənaları əhatə edir. Lüğətlərdəki "soluq" sinonimi ilə tam üst-üstə düşməsə də, bir-birini tamamlayır.
Solğun sözünün mənası, kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilir. Məsələn, "solğun çöhrə" ifadəsi, şəxsin sağlamlıq vəziyyətinin pis olduğunu, yorulduğunu və ya xəstə olduğunu göstərir. Bu mənada solğunluq, qan dövranının zəifləməsi ilə əlaqəli bir fiziki hal kimi başa düşülür. Rəngsizliyi, qansızlığı və ya zəif qan təzyiqini ifadə edə bilər.
Digər tərəfdən, "solğun günəş" ifadəsi, günəşin parlaqlığının azalmasını, buludlu və ya qaranlıq bir havanı ifadə edir. Bu mənada solğunluq, işığın və ya rəngin intensivliyinin azalması deməkdir. "Solğun işıq" və ya "solğun rənglər" ifadələrində də eyni məna nəzərdə tutulur.
Həmçinin, solğun sözü metaforik olaraq da işlənə bilər. Məsələn, "solğun ümidlər" ifadəsi, ümidlərin azalması, zəifləməsi və ya yox olmaq ərəfəsində olması anlamına gəlir. Bu istifadədə, solğunluq, duyğuların və ya hisslərin intensivliyinin azalmasını, zəifləməsini ifadə edir.
Etimalogiyasına gəldikdə, "solğun" sözü Türk dillərindən gəlmə olma ehtimalı yüksəkdir. "Solmaq" felindən törəmişdir və "rənginin itirilməsi, solması" mənasını əks etdirir. Bu fəal prosesi passiv bir sıfatla ifadə edərək, rəngin solmuş vəziyyətini vurğulayır.
Nümunə cümlələr:
- Solğun üzündən xəstə olduğunu başa düşdüm.
- Solğun günəş, səhəri qaranlıq bir hava ilə qarşıladı.
- Solğun ümidlərlə qapını açdı.
- Solğun rəngləri olan paltar onu solğun göstərirdi.