Söyüşmə: "Söyüşmək" felindən törəmiş isimdir. Əsas mənası söyüş söhbəti, lənət və həqarət dolu ifadələrlə danışma, kobud və tərbiyəsiz şəkildə danışma, qarşı tərəfi incitmək məqsədilə xoşagəlməz, təhqiredici sözlər işlətməkdir. Bu, sadəcə sözlərin özlərini deyil, həm də onların ifadə olunduğu kontekstin, tonun və niyyətin əhəmiyyət kəsb etdiyini nəzərə almağı tələb edir. Söyüşmə həm şifahi, həm də yazılı formada baş verə bilər.
Söyüşmənin mənası, istifadə olunduğu kontekstdən asılı olaraq müxtəliflik göstərə bilər. Məsələn, bir ədəbi əsərdə və ya teatr tamaşasında söyüşmə, personajların xarakterini və ya əsərin ümumi atmosferini əks etdirmək üçün istifadə oluna bilər. Belə hallarda söyüşmənin estetik bir funksiyası ola bilər. Digər tərəfdən, gündəlik həyatda, xüsusilə də qarşı tərəfi alçaltmaq və ya təhqir etmək məqsədilə istifadə edilən söyüşmə, qəbuledilməz davranış sayılır və hüquqi nəticələrə səbəb ola bilər.
Söyüşmənin etimologiyası “söyüş” sözünə dayanır. “Söyüş” sözünün kökü qədim türk dillərinə gedib çıxır və əsas mənası “pis söz”, “lənət” deməkdir. Lakin zaman keçdikcə mənası genişlənib və müxtəlif kontekstlərdə istifadə olunmağa başlanıb. Müasir Azərbaycan dilində söyüş, həm həqarətli, həm də qeyri-rəsmi dillə əlaqəli sözlər kimi qəbul edilir.
Söyüşmənin sinonimləri arasında "təhqir", "həqarət", "qəhqəhə", "kobudluq", "tərbiyəsizlik" kimi sözlər göstərilə bilər. Lakin bu sözlərin hamısı söyüşmənin tam mənasını əhatə etmir. Çünki söyüşmə, bu sözlərin ifadə etdiyi mənalardan daha kəskin, daha təsirli və daha açıq-aşkar bir şəkildə təhqir və həqarət ifadə edir. Sözün düzü, söyüşmə, söhbətin ümumi tonunu və atmosferini qətiyyən dəyişə bilən bir amildir.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
1. Onun söyüşməsi hər kəsi qıcıqlandırdı.
2. Filmdəki personajın söyüşməsi onun üsyankar təbiətini əks etdirirdi.
3. Söyüşməyə qarşı ciddi mübarizə aparmaq lazımdır.
4. Belə söyüşmənin heç bir haqqı yoxdur.
5. Onun söyüşməsi, məni çox incitdi.